Sinds 15 maart ben ik onderweg naar Australië in een elektrische auto. Tijdens de reis ben ik compleet afhankelijk van de energie die mensen mij via de website plugmeinproject.com aanbieden. De website biedt de mogelijkheid om mij te ondersteunen met een maaltijd, slaapplek of stroom voor de auto. Door deze mensen wordt ook de route bepaald, ik reis van stopcontact naar stopcontact. Dat zorgt ervoor dat ik niet in een rechte lijn naar ‘the land down under’ rij maar zigzaggend de wereld over trek. Het cliché “niet de eindbestemming maar de reis er naar toe is het doel” geldt voor mij des te meer. Zo brachten de volgers mij via België, Duitsland en Zwitserland naar Italië en ben ik vervolgens naar Scandinavië gereden via Oostenrijk en Duitsland. Momenteel ben ik in Noorwegen en hoop ik begin volgend jaar Australië te bereiken.
Bergopwaarts
Mijn auto kan 200 kilomter rijden en dan moet hij 12 uur aan de stekker. Tot nu toe is het bijna altijd gelukt om van stopcontact naar stopcontact te reizen. In Duitsland kwam ik voor het eerst in de problemen. De weg naar mijn volgende host was bergopwaarts en de batterij liep snel leeg. Toen ik 15 procent over had en nog 50 kilometer moest afleggen was ik genoodzaakt om te stoppen bij de eerstvolgende mogelijkheid. Dat was aan de snelweg bij een tankstation. Gelukkig vond ik daar een krachtstroompunt en kon ik de auto laden. Inmiddels was het laat en had ik mijn host al afgebeld. De auto parkeerde ik tussen de truckers en daarna sliep ik voor het eerst in de auto.
Het doel van de reis is om erachter te komen hoe je duurzaamheid toe kunt passen in je dagelijks leven. Toen ik met dit project begon was duurzaamheid geen thema voor mij. Omdat ik reis in een elektrische auto en alleen gebruik wat ik nodig heb, zeiden veel vrienden tegen mij dat ik iets met dit onderwerp moest gaan doen. Ik was er nog niet zo mee bezig en vond het enigszins ‘suf’. Toen ik mij ging verdiepen in het onderwerp kwam ik erachter dat je ook hele toffe dingen kunt doen met duurzaamheid. Bijvoorbeeld de projecten van Daan Roosegaarde, festivals als Shambala en Mysteryland en Elon Musk met zijn Tesla vind ik erg inspirerend en op een innovatieve manier bijdragen aan een betere wereld. Ik besloot dat deze reis een ontdekkingsreis moest worden naar wat duurzaamheid is, wat het voor mij betekent en hoe ik het kan toepassen in het dagelijks leven. In alle landen waar ik kom, bezoek ik evenementen, organisaties en initiatieven die actief zijn op dit gebied en mij kunnen helpen met het beantwoorden van mijn vragen. Daarmee wil ik ook bewijzen dat duurzaamheid niet alleen suf is maar ook heel hip. Na afloop van de reis maak ik van mijn bevindingen een documentaire.
Ik vond duurzaamheid enigszins suf
In Zwitserland bezocht ik Kompotoi. Zij leveren houten toiletcabines aan evenementen. De uitwerpselen worden normaliter weggegooid, wat erg zonde is omdat er veel energie in zit. Kompotoi scheidt de uitwerpselen en maakt er compost van. De cabines zijn ook nog eens reukloos én zien er een stuk leuker uit dan de grijze plastic bakken die wij in Nederland gewend zijn. Dat is ook een belangrijke les die ik geleerd heb tijdens de reis: voor een nieuw duurzaam product of middel is het belangrijk dat het minimaal net zo goed werkt als de traditionele variant.
Rijden met een elektrische auto in Zwitserland vraagt wat aandacht en planning. Door de lage temperaturen en bergen verlies je snel actieradius. Laadpalen vind je met name in de steden, in de bergen heb je een probleem als je daar leeg rijdt. Het overkwam mij. De auto had een laag vermogen waardoor ik niet meer bergopwaarts kon, ik was genoodzaakt om om te draaien en in een klein bergdorpje vond ik een vriendelijke Zwitser die ik in mijn beste Frans uitlegde wat er aan de hand was. Ik kon aan zijn stopcontact bijladen. Dit duurde lang en besloot om het lagerop te zoeken. Ik miste een afslag en met 1% batterij over stopte ik bij een rustplaats. Ik dacht hier geen stroom te vinden maar op een bouwplaats vond ik een aggregaat, ik klom over de afzetting en kon hier bijladen totdat ik genoeg had om naar het volgende dorp te rijden. Daar vond ik een restaurant met een laadpaal, gasten laden daar gratis, ik deed de afwas in ruil daarvoor.
Ik klom over de afzetting en kon bijladen tot aan het volgende dorp
Wenen heeft veel interessante projecten. Shades Tours organiseert tochten door de stad met daklozen als gids. Zij geven een inkijk in hun leven, bijvoorbeeld hoe de opvang werkt en hoe zij omgaan met problemen als alcohol, drugs en prostitutie. Hiermee biedt organisatie de daklozen een inkomen en werkervaring wat hun een eerste stap biedt naar de reïntegratie op de arbeidsmarkt. Duurzaamheid draait niet alleen om energiebesparing of het reduceren van milieuvervuiling maar heeft ook een groot sociaal aspect, wat een erg interessante kant is.
De reis gaat snel, elke dag is weer een avontuur. Voor OneWorld blog ik om de week over mijn ervaringen. Wil je tussentijds meer horen? Bekijk dan mijn website en like de facebook pagina.
