Achtergrond, Column

Op social media zijn we allemaal ramptoeristen

Een voor een bekijk ik de tweets op mijn tijdlijn. Mijn vinger veegt op een vast tempo de tweets van meer onbekenden dan bekenden van mijn scherm af. Sommige zijn geretweet. Andere zijn geciteerd met een eigenaardig gif om de gevoelens beter te accentueren. Ik scroll steeds verder naar beneden om weer terug te gaan in de tijd.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
2016 is voor mij het jaar dat ik ben gestopt naar het nieuws te kijken. Twitter werd namelijk mijn meest betrouwbare nieuwsbron. Het is het snelste platform om de laatste ontwikkelingen in de wereld te lezen, zoals de tweets van boze bezorgde burgers die nu waarschijnlijk niet meer leven. Burgers uit Aleppo die zich afvragen waarom wij niets doen om het langzame verdwijnen tegen te houden. De rollen lijken door de technologie te zijn omgedraaid. De tijden dat slachtoffers anonieme mensen zijn op een poster, zijn voorbij. Heeft het alleen wel effect? Wij retweeten, wij favorieten en wij taggen iedereen in de hoop onze boodschap sterker te laten overkomen. Het voelt als iets doen, toch? Het voelt alsof wij, met onze digitale handen, hen een duwtje in de goede richting geven.

Sindsdien volg ik deze vrouw, want wij zijn allemaal ramptoeristen

Op een gegeven moment kom ik foto’s tegen van Halloween. Het zijn mensen die zich hebben verkleed als een compilatie van tweets die stripper Zola eind 2015 heeft geschreven over haar pooieravonturen in Las Vegas. Ze vertelde een spannend verhaal over een vrouw die zich dwong tot prostitutie om zichzelf te redden uit een benarde situatie. De tweets werden duizenden malen geretweet en door mensen als favoriet aangevinkt. Het verhaal zal volgend jaar door niemand minder dan Philip Defranco worden verfilmd. Sindsdien volg ik deze vrouw, want wij zijn allemaal ramptoeristen. Wij volgen totdat de schokkende beelden, gefilmd met een trillende iPhone, ons te veel worden. Dan blokkeren we de inhoud op Facebook. Zo simpel is het.

2016 is het jaar van de verontrustende berichten. Het zijn de tweets die we lazen over brexit. De telefoontjes die ik kreeg over de staatsgreep in Turkije. Het zijn de memes die we hebben gemaakt van Donald Trump, waar we met vele stand-up comedians en talkshow hosts om hebben gelachen. Mensen die waarschijnlijk de wereld beter zouden kunnen besturen.

Zola en haar dochter

Foto: Twitter

Ook Zola is tegenwoordig een goed voorbeeld en een strijder voor het feminisme. Zij laat vol trots haar kind zien op Twitter, die je via een spiegelselfie moedermelk ziet drinken. Onlangs heeft ze een van mijn tweets gefavoriet. Voor even voelde ik mij blij, de rollen zijn inderdaad omgedraaid.

 

 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons