Esra Dede schrijft regelmatig over haar Turkse roots. Vandaag geeft ze een stem aan Hande Kader, die vermoord werd omdat ze transgender is.
12 februari 2015 was een donkere dag voor de Turkse vrouw. Het lichaam van Özgecan Arslan, een 20-jarige student, werd na een dag vermist te zijn gevonden. Vermoord en in brand gestoken door een buschauffeur die haar niet liet uitstappen, omdat ze zich verzette tegen zijn poging tot verkrachting. In een bus waar zij dacht veilig te zijn. Nationaal werd er gerouwd om het lot van deze vrouw. Zij stond symbool voor elke vrouw die ‘s nachts bang is om alleen op straat te lopen. Haar moord zorgde voor een nationale reactie tegen de regering. Onze vrouwen worden niet genoeg beschermd in dit land. Er moet een einde komen aan de normalisatie van de verkrachting van vrouwen en voornamelijk niet-conservatieve vrouwen. Het werd gezien als de eerste beweging opgezet door vrouwen in Turkije.
Hande Kader wordt gezien als een zwart schaap
Meer dan een jaar later en we hebben weer een verbrandingszaak. Het lichaam van Hande Kader, een 23 jarige student, is afgelopen week in een district van Istanbul gevonden. Verkracht en in brand gestoken door een groep mannen. Alleen wordt er deze keer niet op dezelfde manier gereageerd door het volk. Hande Kader is namelijk niet zomaar een vrouw. Zij is een transgender en een sekswerker. Dit verandert het verhaal voor veel mensen. Waar Özgecan een keurige dame was die zich hield aan de normen en waarden van het land, is Hande Kader een zwarte schaap. Haar levensstijl strookt niet met die van veel mensen. Dit is waarschijnlijk ook de reden van haar dood. De moord op Hande Kader heeft een politieke lading. Het is een waarschuwing aan de LGBT-gemeenschap van Turkije.
Hande Kader werd vermoord omdat ze transgender en sekswerker is.
Het is niet alleen haar moord. Een week daarvoor is het lichaam van de Syrische vluchteling Muhammed Wisam Sankari in hetzelfde district gevonden. Hij bleek onthoofd te zijn. Waarom? Waarschijnlijk door zijn seksuele geaardheid. Net zoals Hande Kader was hij daarvoor meerdere malen bedreigd en zelfs een keer ontvoerd. In deze post-coup tijden lijkt er echter geen aandacht te zijn voor deze gruwelijke moorden. Als er al over wordt gesproken, dan wordt er met een sceptisch blik ernaar gekeken. “We hebben wel andere dingen aan ons hoofd”, hoor ik vaak. Ook in tijden van Özgecan had Turkije het moeilijk. Haar dood heeft er toch ertoe geleid dat de situatie van de vrouw in Turkije extra aandacht kreeg.
Wegkijken is geen optie meer
Al een week loopt er een campagne om hetzelfde effect te creëren voor de dood van Hande. 'Geef een stem aan Hande', heet de campagne. Wij moeten haar een stem geven, omdat de gevestigde orde dat niet doet. Wegkijken is geen optie meer voor een land zoals Turkije. Een land waar alle ogen nu op gericht zijn en het land waar, volgens Trans Europe, de meeste moorden op transseksuelen wordt gepleegd. Hande Kader zou niet een volgend lijk in deze kast moeten zijn. “Jullie schrijven alles op, maar publiceren niets. Niemand hoort ons”, was een van de laatste quotes van Hande tijdens Trans Pride in Istanbul. Het is duidelijk dat er nog geen einde gekomen aan de normalisatie van de verkrachting van vrouwen, waar Hande Kader ook bijhoort. Of je het nou eens bent met haar lichamelijke keuze of niet.
We hebben nog een lange weg te gaan en niet alleen in Turkije. Volgens het laatste rapport van Trans Europe is er geen Europees land waar transseksuelen zich helemaal veilig kunnen voelen. Dit betekent dat wij allemaal ervoor moeten zorgen dat dit verandert. Terwijl je dit leest zijn er al genoeg mensen van de LGBT-gemeenschap bedreigd en aangevallen. Zowel in Nederland als in Turkije. De woorden van Hande Kader wegen heel zwaar bij mij. Ook ik heb lang gezwegen en wat ik zag gebeuren niet opgeschreven. Ik zie nu dat haar strijd uiteindelijk ook mijn strijd is, want ik kan doen wat de journalisten tegenover Hande niet konden of durfden. Haar stem verkondigen, totdat het normaal is om tegen deze moorden te zijn. Want zolang het normaal is om te moorden is niemand echt veilig.
