CORRECTIE: Eind 2015 is OneWorld overgeschakeld naar een beveiligde HTTPS-verbinding. Daardoor is de teller voor Facebook gereset en zijn de meeste likes voor dit artikel weggevallen.
Frank van der Linde schrijft elke twee weken een blog voor OneWorld over zijn leven als activist. In zijn eerste blog schreef hij over de hypocrisie van ‘onze leiders’. Frank’s verbazing over die hypocrisie is zo groot, dat hij er ook zijn tweede blog aan wijdt. En de les is deze keer dat ‘onze leiders’ geeneens meer moeite doen om de hypocisie te verhullen.
Toen Willem Alexander een pilsje dronk met Poetin aan het einde van de Olympische winterspelen, was er nog wel een verhaal. Via stille diplomatie was er veel te bereiken in Rusland, stelde Frans Timmermans ons gerust. En Poetin had toch ook gezegd dat hij homovrienden heeft? Dus zo erg als in andere landen was het nou ook weer niet gesteld met de mensenrechten. Niet dat het verhaal nog heel geloofwaardig overkwam, maar goed, het was nog wel een enigszins te pruimen verhaal. En eerlijk is eerlijk. Dat Poetin zo resoluut kort daarna de Krim zou inlijven, dat had niemand voor mogelijk gehouden.
Pas toen er Nederlanders omkwamen, schreeuwde Nederland moord en brand
Het duurde tot dat MH17 uit de lucht geschoten werd voordat de relatie met Rusland echt bekoelde. Russische homo’s mogen uiteraard niet onderdrukt worden en daar moet zeker iets aan gedaan, maar pas toen er Nederlanders omkwamen, schreeuwde Nederland moord en brand. Eigen volk eerst. Tis maar dat u het weet.
Nou ja ‘volk’. Eigen belangen eerst. Feitelijke de belangen van de Nederlandse elite. Schaamteloos zien we inmiddels hoe de Nederlandse regering zich helemaal niet echt bekommerd om een gedeelte van het volk, namelijk de nabestaanden van de vliegramp. Inmiddels wordt er gedraald en gedraaid om vooral niet verantwoordelijk te worden voor het neerschieten van MH17, omdat we gewoon wisten dat het vliegruim niet veilig was.
Timmermans zat bij de VN krokodillentranen te huilen
Omdat ik als activist Timmermans al een hele tijd volgde en hem het leven probeerde zuur te maken (met name met betrekking tot de wapenexport naar foute landen zoals Saudi-Arabië), was het voor mij klontje klaar dat Timmermans bij de VN krokodillentranen zat te huilen. Inmiddels spannen de nabestaanden een rechtszaak aan tegen de staat. Nog geen half jaar later. Duidelijker kan het niet worden hoe schaamteloos de regering de ramp met de MH17 heeft gebruikt om zichzelf te profileren. Maar de regering komt er mee weg, omdat destijds iedereen mee ging in hun verhaal, en de media er nu niet meer heel veel aandacht aan besteedt, omdat er andere belangrijkere zaken zijn, zoals ‘Parijs’, de uitslag van de Griekse verkiezingen, IS, Libië etc etc.
Des te opmerkelijker is dat de kranten direct na de aanval in Parijs wél berichtten over het hypocriete gedrag van onze leiders. Maar zo heel verwonderlijk is dat nou ook weer niet, want heel veel groter kan de hypocrisie niet worden. Daarover kunt u meer lezen in mijn eerste blog.
In vergelijking met Saudi-Arabië is Rusland een verademing
Daarnaast hebben we gewoon mazzel. De Saudische dictator/koning ging net op het juist moment dood. Zestien dagen na de aanslag op Charlie Hebdo. Saudi-Arabië bungelt zo ongeveer onderaan wat betreft het respecteren van mensenrechten. In vergelijking met Saudi-Arabië is Rusland een verademing. Terwijl de Europese Commissie het geeneens kan opbrengen om de nieuwe Griekse premier van het linkse Syriza te feliciteren (want ondanks democratisch gekozen, een probleempremier voor de EU), vlogen al ‘onze leiders’ naar Ryad om de nieuwe dictator/koning (halfbroer van) te condoleren.
Nederland stuurde zelfs koning pils naar Saudi-Arabië, al wordt het in Ryad een munttheetje, want na het drinken van een biertje heb je minimaal één hand minder. Charlie Hebdo is gelukkig nog vers genoeg, waardoor de Volkskrant een groot artikel plaatst met als kop ‘In Saudi-Arabië zijn we even geen Charlie’.
De ongekende hypocrisie luidt feitelijk de echte crisis in. Vergeet de kredietcrisis, de economische crisis, de klimaatcrisis, oorlogen, de achterlijke verrijking door de rijken. De echte crisis is de vertrouwenscrisis. Anders gezegd: verhalen werken niet meer.
Ik begin steeds meer te vrezen dat we eerst een fase Wilders nodig hebben voordat de andere politieke partijen gaan beseffen dat we een fundamenteel probleem hebben
Timmermans' opvolger Koenders, Rutte zelf, Asscher of wie dan ook, ze kunnen lullen als brugman, maar als niemand nog geloofd wat ze zeggen, pas dan hebben we een echt probleem. Dan verdwijnt het cement in ons systeem en valt het uit elkaar. En het probleem wordt niet opgelost als Roemer premier wordt, want de SP is geen Syriza die breed vertrouwen heeft onder het volk. Misschien komt het vertrouwen terug met Wilders aan de macht. Dan wel. Want wat je ook van hem vindt, er is in ieder geval vertrouwen dat hij echt wil uitvoeren wat hij zegt te willen uitvoeren. Je kan hem van alles verwijten, maar geen dubbel verhaal. Ik begin steeds meer te vrezen dat we eerst een fase Wilders nodig hebben voordat de andere politieke partijen gaan beseffen dat we een fundamenteel probleem hebben. Benieuwd naar jullie reacties hierover.
