Wie aan Irak denkt, denkt aan conflict. Wie voor een Iraakse NGO werkt, werkt aan conflict-gerelateerde onderwerpen. En wie vraagt hoe de toekomst van Irak er uit ziet, hoort verhalen over onvermijdelijke conflicten. Wat betekent het om in deze context aan iets totaal anders te werken? Een tweeluik met Nwenar Fatih en Anna Bachmann.
Vijf vragen aan Anna Bachmann (49), directeur natuurbehoud bij Nature Iraq. Pionier op het gebied van natuurbescherming in deze regio.
1. Wat doe je?
Ik werk voor Nature Iraq, een van de weinige NGO’s die zich in Irak met bescherming van natuur bezighoudt. We doen research, zetten nationale parken op en leren jongeren de betekenis van water en natuur aan te voelen – bijvoorbeeld door de inzet van een film die we produceerden.
2. Waarom hier?
Ik had nooit gedacht dat ik hier zou uitkomen, maar ik was betrokken bij een anti-oorlogs initiatief in Amerika en besloot naar aanleiding daarvan tijdens een vakantie naar Irak te gaan. Maar ik heb een achtergrond in milieukunde en werd erg aangetrokken tot waterproblematiek. Toen bleek dat een groep onderzoekers bij het nemen van watermonsters in de Tigris bij Bagdad gearresteerd was door het Amerikaanse leger en de handdoek in de ring gooiden, heb ik die opgepakt. Men dacht toen nog dat Amerikanen alles konden en ik kreeg dus ongeveer meteen carte blanche voor mijn initiatieven: het beschermen van de soms adembenemende natuur van Irak.
3. Avontuurlijk?
Soms wel. Ik heb regelmatig een geweer op me gericht gezien. Vooral toen ik op de Tigris – die dwars door Bagdad stroomt – werkte. Soms vlogen de Chinooks zo laag over dat je de neiging had om te bukken. De Tigris was een niemandsland tussen de twee delen van Bagdad. Een vreemde plek om te werken.
4. Wat is een grote frustratie?
Dat Iraki’s vaak niet begrijpen wat een NGO is. Hun beeld is dat het gewoon een door de overheid betaalde uitvoerende club is. Ze vragen zich dan ook vaak af: waarom geven ze ons niet gewoon een auto en een telefoon? Als ik dan zeg dat daar geen geld voor is omdat we NIET door overheid gefinancierd worden dan stuit dat vaak op onbegrip. Tegelijk zien andere clubs die wel door de overheid gefinancierd worden en dus geen NGO zijn ons wel vaak weer als concurrentie. Dat maakt samenwerking soms moeilijk.
5. Is het mogelijk buiten de politieke conflicten te blijven?
Soms niet. Ik ben a-politiek, ik wil me er eigenlijk niet in verdiepen, maar je ontkomt er niet aan. Alles is gepoliticeerd in Irak, dus je maakt er vanzelf deel vanuit. In mijn geval weet dat ik vaak alleen niet.
Dit is deel 1 van de tweeluik. Volgende week volgt deel 2.
