Achtergrond, Column

De buzzcut

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Een maand geleden, op een warme zomernacht, heb ik mijn haar roze geverfd. Ik stond voor mijn spiegel in mijn nieuwe kamer, na te denken over mijn nieuwe studie en een nieuw kapsel leek mij het beste besluit ervoor. Een maand geleden ben ik verhuisd van een driekamerwoning in Osdorp naar een studentenwoning aan de Prinsengracht. Als dat niet al genoeg verandering was, heb ik tijdelijk mijn studie Geneeskunde stopgezet om een jaar Wijsbegeerte te studeren. “Een jaartje maar” , zei ik tegen mijn moeder, die bijna in tranen uitbarstte bij het horen van mijn mededeling. “Één jaartje maar, daarna ga ik verder met Geneeskunde”. Een white lie, want ik weet al jaren dat ik geen arts wil worden.

Ik stond voor de spiegel met het bleekmiddel in mijn handen. Zonder erbij na te denken bedekte ik mijn donkerbruine lokken met het chemisch spul en langzamerhand zag ik het veranderen in een geel-oranje tint. Een paar dagen erna ging ik naar de kapper om mijn nachtelijke impulsiviteit te corrigeren. Toen de kapper in opleiding mijn haar bestudeerde, kreeg ik een dejà vu. Vijf jaar geleden had ik, ook op impuls, mijn haar laten invlechten. Zeven uur had het geduurd en ik heb er in totaal zeven dagen mee rondgelopen. De vrouwen in Ghana hadden mij vergeten te vertellen dat mijn hoofdhuid de harde herfstwind van Nederland niet zou verdragen. Ik werd gek van het gejeuk en uit wanhoop heb ik ze één voor één eruit geknipt.

“Knip het maar allemaal weg, ik wil een ‘kort pittig kapsel’” , had ik de dag erna lachend bij de kapper gezegd. De kapper schrok, maar ik keek haar bloedserieus aan. “ Weet je dat wel zeker?”, vroeg de kapper toen en de kapper nu. Ik knikte. Terwijl de kapper mijn roze lokken weg knipte, voelde ik een mix van paniek en vreugde in mij opborrelen. Hoe meer lokken er op de grond vielen, hoe fijner ik mij voelde. Gek hoeveel effect het kan hebben. Hoe minder haar ik heb, hoe meer vrouw ik mij voel. Alsof een grote last van mijn schouders afviel, letterlijk en figuurlijk. Ik heb niks meer om mij achter te verbergen en dat voelt bevrijdend.

Ik heb niks meer om mij achter te verbergen en dat voelt bevrijdend

De impulsieve stem in mijn hoofd is echter nog niet klaar met mij. Al een aantal weken spookt er een nieuw haar project in mijn gedachten en dat is de buzzcut. Ik wil mijn hoofd kaalscheren. Veel vrienden en kennissen zijn positief verbaasd over mijn make-over. Ik krijg elke dag complimenten. Tegenwoordig is een pixie cut ook niet heel gewaagd meer. De meeste mensen vinden mij tof, totdat ik ze vertel over mijn volgend haar project. De gezichten veranderen van toestemmend in vol afschuw. “Nee dat ga je niet doen” , krijg ik dan te horen. Als ik vraag waarom, dan hebben ze er niet echt een reden voor. Vaak krijg ik te horen dat het niet vrouwelijk is. Dat het te eng is om te beslissen. Ik kan mij herinneren dat ik mijn vader hielp met het haar van mijn broertje. “Op nul zetten”, noemden we dat. Het was iets heel normaals voor hem, waarom is het dan nog steeds niet normaal voor mij?

Als we naar de trends kijken is mijn besluit eigenlijk ook niet zo gewaagd meer. De buzzcut was tien jaar geleden nog voor mensen van het anti-establishment. Tegenwoordig lijken alledaagse vrouwen, zoals ik, de volgende stap te willen zetten. Volgens mij gaat deze trend gepaard met een steeds groeiende awareness over gender. Van genderless toiletten tot gender-fluide individuen. Gaandeweg nemen wij afstand van de restricties die wij elkaar hebben opgelegd. Ook ik merk dat ik de restricties één voor één aan het loslaten ben. Het idee dat ik mijn ouders een doktersjas verschuldigd ben of per se haar moet hebben om mooi en zelfverzekerd te zijn. Ook bij dit kapsel riep ik in het begin dat ik het zou uitgroeien. Nog een white lie. Ik merk namelijk dat het hebben van kort haar voor mij steeds meer als een missie voelt, eerder dan als een trend. Het is een missie waar ik mij graag onder zou willen scharen.

 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons