‘Never underestimate a vegan hippie chick with a race car’ is het motto van Leilani Münter (42). Münter is milieuactivist en tegelijkertijd professioneel autoracer. Tegenstrijdig? Ja en nee. Want als activist en bioloog alleen zou ze nooit de aandacht krijgen die ze nu opstrijkt als racend vrouwelijk activist.
A vegan hippie chick with a racecar, leg uit.
“Ik ben opgegroeid met dieren en ben al vrijwel mijn hele leven vegetariër, sinds 2011 ben ik veganist. Na de middelbare school ging ik naar de University of California in San Diego en studeerde ik af als bioloog. Daarnaast houd ik sinds ik me het kan herinneren een ‘bucketlist’ bij. Tijdens mijn studie in San Diego kon ik ‘in een raceauto rijden’ daarvan afschrappen. Dat racen ging me heel goed af en het gaf me zo’n enorme kick dat ik er mee verder wilde gaan. Negen maanden later had ik m’n eerste sponsor binnen en in de zomer van 2001 reed ik mijn eerste race: ik was direct verslaafd. Zo ben ik een ‘vegan hippie chick with a racecar’ geworden."
Wat ben je in de eerste plaats: activist of racer?
"Mijn prioriteit ligt zeker in mijn rol als activist, dat geeft me de energie om op te staan elke ochtend. Het racen ondersteunt me daarin, maar het is niet een prioriteit. Wel geeft de raceauto mij het podium dat ik nodig heb. En niet alleen naar een publiek van 75 miljoen racefans, maar ook naar CEO’s van grote multinationals en internationale media."
Onlangs droegen Münter en haar Tesla – die rijdt op energie verkregen uit de zonnepanelen op haar huis – hun steentje bij aan de documentaire Racing Extinction, van Oscar-winnend regisseur Louie Psihoyos (The Cove). Racing Extinction laat zien hoe een groep kunstenaars en activisten undercover gaan om de verborgen wereld van handel in bedreigde diersoorten bloot te leggen en dat de mens de grootste oorzaak is van hun uitsterving.
Wat geeft jou hoop voor de toekomst van onze planeet?
"Volgens mij zijn zonne-energie, elektrische auto’s en een veganistische leefwijze drie oplossingen die nodig zijn om onze planeet te redden van teveel CO2-uitstoot en onnodig leed van dieren. Verder geloof ik in het onderzoek van de overtuigende 10 procent van het Rensselaer Polytechnic Institute uit 2011. Dat stelt dat wanneer een minderheid met een onomstootbare overtuiging uiteindelijk 10 procent aan aanhangers bereikt binnen een samenleving, de bewuste opinie zich uiteindelijk als een olievlek zal uitspreiden binnen die gemeenschap. Dus als 10 procent van de mensen milieubewust gaat leven, dan zal de rest vanzelf volgen."
Vandaag de dag zie je steeds meer veganistische gerechten, supermarkten en kookboeken. Als je Instagram erop naslaat lijkt het bijna cool om jezelf het vegan-stempel te geven. Is er sprake van trend?
"Niet zozeer van een trend, wel van een beweging. Mensen willen weten waar hun eten vandaan komt, of de dieren geleden hebben en hoeveel wat de CO2 uitstoot doet met onze planeet. Daarnaast beginnen we ook steeds meer de positieve effecten van een veganistische leefwijze in te zien: de voordelen voor je lichaam en de impact op onze planeet. Een trend impliceert een tijdelijke hippe stroming die op een gegeven moment weer verdwijnt. Maar de veganistische levensstijl gaat niet meer weg. Het feit dat meerdere grote investeerders de laatste jaren steeds meer hebben belegd in vleesvervangbedrijven zoals Beyond Meat, Gardein en Impossible Foods bevestigt dat. Niet iedereen heeft genoeg geld voor een elektrische auto en ook niet iedereen beschikt over de middelen om te kunnen leven van zonne-energie. Maar iedereen heeft wél de mogelijkheid om veganistisch te leven. Dat is de simpelste manier voor iedereen om z’n steentje bij te dragen. Dat promoot ik daarom het meest."
Je fans zijn grofweg te verdelen in twee groepen: racefans en mensen die zich inzetten om de wereld een stukje beter te maken. Die twee gaan niet altijd lekker samen.
"Nou, die controverse is dus veel minder groot dan je denkt. Ik leef in beide werelden, maar in beide is die overlap. Ik ken heel veel mensen uit de milieuwereld die grote racefans zijn en tegelijkertijd heb ik op de racebaan veel mensen ontmoet die zich inzetten voor het welzijn van onze planeet. Een mooi voorbeeld: een man die had gehoord over mijn deelname aan een regenwoud adoptie-programma, waarbij ik voor elke gereden race een hectare regenwoud adopteer. De man, een typische Nascar-fan – inclusief Nascar-shirt en bierbuik – was op zoek naar een cadeau voor zijn vrouw en vond het een mooi idee om een hectare regenwoud te adopteren in haar naam. Hij geeft wel degelijk om de planeet zo bleek, dus die stereotype-indeling is vaak ten onrechte."
