Achtergrond

Vluchtelingen met een Olympische droom

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Anzrah zit in zijn kleine kantoor in het Refugee Training Centre. Het gebouw, bestaande uit slaapruimten, een kantine en een leslokaal, is omgeven door groene heuvels en talloze acaciabomen. Vanwege de hoogte en de frisse lucht is het de perfecte trainingslocatie. Buiten wordt er gerekt en gestrekt. De atleten zijn net terug van de lange ochtendduurloop. Dag in, dag uit trainen ze hier om een felbegeerde plek te bemachtigen als hardloper in het Refugee Olympic team, het eerste Olympische team ooit dat volledig bestaat uit vluchtelingen.

Het Refugee Olympic teamBegin juni werden tien atleten geselecteerd voor het eerste Refugee Olympic team. Het team is een initiatief van het Internationaal Olympisch Comité en VN Vluchtelingenorganisatie UNCHR mede om aandacht te vragen voor de wereldwijde vluchtelingencrisis. Naast de vijf hardlopers uit Zuid-Sudan bemachtigden ook twee Syrische zwemmers, twee judoka’s uit de Democratische Republiek Congo en een marathonloper uit Ethiopië een plek in het team. De atleten kunnen niet uitkomen voor hun eigen land en zullen dus de sportieve strijd aangaan onder Olympische vlag. Hier vind je meer over de atleten.  

Waarom een team voor vluchtelingen, mogen ze niet onder de vlag van hun eigen land meedoen?
“In de eerste plaats hebben vluchtelingen wereldwijd veel minder mogelijkheden om hun talenten te ontwikkelen. In vluchtelingenkampen draait het om overleven, en minder om een uitblinker worden op school of op het sportveld. Maar nog belangrijker is dat iemand met een vluchtelingenstatus vaak geen geldig paspoort heeft en dus niet onder eigen nationaliteit kan meedoen aan internationale wedstrijden. Het Internationaal Olympisch Comité heeft daarom samen met het UNHCR (De vluchtelingenorganisatie van de VN, red.) dit speciale team opgericht, ook om aandacht te vragen voor de wereldwijde vluchtelingencrisis.”

Hoe zijn de atleten in dit trainingskamp geselecteerd?
“Wij wilden hardlooptalent in Keniaanse vluchtelingenkampen de kans geven om zich te kwalificeren voor ’s werelds meest prestigieuze sporttoernooi, de Olympische Spelen. In het najaar van 2015 heeft de Tegla Loroupe Peace Foundation daarom selectiewedstrijden georganiseerd in de vluchtelingenkampen in Noord-Kenia, Dadaab en Kakuma. De uitkomst was veel beter dan ik had gehoopt, er liep zoveel talent rond. We selecteerden 28 atleten voor het trainingskamp in de Ngong Hills. In november 2015 zijn we hier begonnen met trainen.”

coach refugee olympic team
John Anzrah, coach van de hardloopploeg van het Refugee Olympic team. Foto: Eva de Vries

U heeft vele Keniaanse kampioenen getraind in uw carrière, zelfs wereldkampioen halve marathon Tegla Loroupe. Nu krijgt u te maken met hele onervaren atleten. Hoe pakt u dat aan?
“Ik zie het als uitdaging om deze atleten from scratch te trainen. In mijn carrière heb ik laten zien dat ik er goed in ben om jonge atleten naar de wereldtop te brengen. Ik ben er trots op dat ik met hen mag werken. Toen we de vluchtelingen selecteerden hadden velen van hen nog nooit hardgelopen. In de eerste trainingsmaanden gingen ze met sprongen vooruit. Het zou geweldig zijn als ze zich daadwerkelijk kunnen ontwikkelen tot topatleten. Om dat te bereiken volgen ze een strikt trainingsschema, eten ze licht en gezond en slapen ze veel. Onze atleten weten dat we met deze trainingswijze wereldtoppers hebben voortgebracht dus ze doen precies wat we zeggen. Dat is de magie.”

Hopen de atleten door te dringen tot de wereldtop of hebben ze andere doelen?
“In een vluchtelingenkamp is het moeilijk om aan een toekomst te werken. Toegelaten worden tot dit trainingskamp, betekent voor de atleten een sprankje hoop om Dadaab of Kakuma achter zich te laten. Ze hopen als atleet genoeg geld te verdienen om hun familie te onderhouden. Sommigen hebben hun familie al jaren niet gezien en weten niet eens of ze nog leven. Natuurlijk willen ze allemaal heel graag naar Rio. Ze hopen hun land te kunnen vertegenwoordigen tijdens de Spelen, ook al lopen ze onder de Olympische vlag. De wereld laten zien dat ze meer zijn dan ‘vluchtelingen’, dat is voor hen een belangrijk doel.”

De wereld laten zien dat ze meer zijn dan een vluchteling, dat is voor hen een belangrijk doel

De atleten komen uit oorlogsgebieden en zijn opgegroeid in vluchtelingenkampen. In hoeverre nemen ze deze achtergrond mee?
“In het begin was het heel moeilijk. In Zuid-Sudan vechten bijvoorbeeld de Nuer en Dinka tegen elkaar. Deze stammen wonen in de vluchtelingenkampen ook gescheiden. Maar in ons trainingskamp moeten beide groepen ineens samen slapen, trainen en eten. Daar moesten de atleten aan wennen. We praten veel met elkaar en we bespreken irritaties en moeilijke situaties. We benadrukken dat we hier samenwerken als een hecht team met maar één doel: trainen en succesvol zijn. Zij zien zelf nu ook dat verschil in culturele of etnische achtergrond hier geen rol speelt. We willen dat ze ambassadeurs worden van hun land. Als ze ooit terug gaan moeten ze laten zien dat vechten geen oplossing is en dat samenleven mogelijk is.”

atleten refugee olympic team doen warming up
Atleten doen een warming up voorafgaand aan een hardlooptraining. Foto: Eva de Vries

Met hoeveel atleten zit u in augustus in het vliegtuig naar Brazilië?
“De officiële criteria voor de kwalificaties zijn heel streng. Voor dit bijzondere team zijn de regels wat aangepast. De atleten zijn immers jong en onervaren en we willen bovenal een boodschap uitdragen. In juni hebben vijf van onze Zuid-Sudanese atleten zich gekwalificeerd voor het Refugee Olympic team. Een geweldige score waar ik heel trots op ben. De overige atleten hebben zich niet weten te kwalificeren, maar blijven gewoon doortrainen in de Ngong Hills. Ze doen mee aan regionale wedstrijden en plaatsen zich hopelijk voor andere internationale toernooien. Op deze manier werken ze alsnog aan hun toekomst.”

Wat kunnen we van deze vijf deelnemers verwachten?
“De druk is enorm. Mijn doel voor de atleten is ‘niet teleurstellen’, bijvoorbeeld door niet laatste te worden of persoonlijke records te lopen. Op deze manier probeer ik als coach de druk wat te verlagen. Een podiumplaats is denk ik te hoog gegrepen. Olympische winnaars behoren tot de allerbesten ter wereld en onze atleten zijn pas net begonnen. Het is al fantastisch dat we mee mogen doen. Tijdens de openingsceremonie in Rio zullen zij daar lopen onder een wapperende Olympische vlag. Die gedachte ontroert me ontzettend.”

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons