Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld.
Word abonnee
Haar ademhaling is nét iets sneller, deze vroege ochtend als ik haar bel vanuit de auto. Ik weet meteen dat ik de wind van voren ga krijgen. "Ik heb ’s gegoegeld", steekt mijn 76-jarige moeder van wal. "Volgens mij is het hartstikke gevaarlijk daar in Niger waar jij zo nodig naar toe moet." Ze is ongerust, en ook een beetje boos.
Doodsbang
Eerlijk is eerlijk, ik slaap ook best onrustig de afgelopen dagen, sinds ik bezig ben met de voorbereidingen voor mijn reis. Dagelijks spreek of mail ik met collega’s in Niger. Zij werken aan een groot noodhulpprogramma voor vluchtelingen uit Nigeria. Mensen die doodsbang op de vlucht geslagen zijn voor onvoorstelbaar geweld van de volgende Islamitische terreurbeweging, Boko Haram. In wreed- en gruwelijkheid doen de strijders van deze Afrikaanse groepering niet onder voor die van de Islamitische Staat. Over de een lezen we vrijwel nooit, over de ander dagelijks.
Eerlijk is eerlijk, ik slaap ook best onrustig sinds ik bezig ben met de voorbereidingen voor mijn reis.
Gruwelijk verhaal
Minstens 170.000 onschuldige burgers stroomden Niger binnen, naar Diffa, een eenzaam stadje midden in het snikhete oosten van het land. De volgende grote stad ligt op 7 uur rijden. Duizenden mensen kwamen met niks. Getraumatiseerde vluchtelingen vinden onderdak onder bomen, als ze het geluk hebben een boom te kunnen vinden. Hun verhalen doen je bloed stilstaan. Kinderen worden gedwongen toe te kijken hoe hun ouders vermoord worden. Onthoofd. Met een kettingzaag. Vervolgens zijn de kinderen aan de beurt. Da’s één verhaal, en helaas geen uitzonderlijk gruwelijk verhaal. De angst voor Boko Haram verspreidt zich dan ook sneller dan de terroristen zelf.
Schrijnend tekort
Ook in Diffa zijn de vluchtelingen niet veilig. Boko Haram stak al verschillende keren de grens over, en leverde aanvallen tot ín de stad, de laatste keer was nog geen week geleden. Aan hulp is een schrijnend tekort. Het is ingewikkeld en letterlijk levensgevaarlijk een serieuze hulpoperatie op te zetten in een gebied waar de mannen van Boko Haram elk moment opnieuw toe kunnen slaan.
Discreet verstoppen
Blanken zijn er niet in Diffa. Die vallen veel te veel op en zijn een te fijne prooi om te ontvoeren. Boko Haram heeft al een aantal kidnappings van hulpverleners op zijn conto bijgeschreven. Ze liepen goed af, maar dat was meer geluk dan wijsheid.
Mijn collega’s vertellen blijmoedig dat de gouverneur ervoor zorgt dat we dag en nacht bewaakt worden door zijn mannen, die hun machinegeweer discreet zullen verstoppen om ons niet direct de stuipen op het lijf te jagen. Bovendien blijven we kort, hopelijk té kort om onze ontvoering te organiseren.
Mijn collega’s vertellen blijmoedig dat de gouverneur ervoor zorgt dat we dag en nacht bewaakt worden door zijn mannen, die hun machinegeweer discreet zullen verstoppen om ons niet direct de stuipen op het lijf te jagen. Bovendien blijven we kort, hopelijk té kort om onze ontvoering te organiseren.
Denk aan je eigen dochter
Rustig probeer ik mijn moeder uit te leggen dat ik toch minstens moet probéren een klein lampje te richten op de problemen van de wanhopige mannen, vrouwen en kinderen in het oosten van Niger. Want wat niet weet, deert ook niet. En wat niet deert, daarvoor geeft niemand geld. Zonder geld kunnen wij niet helpen, en zonder hulp blijven de vluchtelingen waar ze zijn – berooid en beroerd onder, in een gunstig geval, een boom in de woestijn.
Maar niets kan mijn moeder overtuigen. "Denk aan je eigen dochter." Ik zie haar beschuldigende vinger, al hebben we elkaar alleen maar aan de telefoon.
Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.
Dat kan al vanaf 6 euro per maand
