De eerste twee maanden besteedde ik aan het specificeren van de plannen en deze af te stemmen aan de noden van mijn ngo. Plannen maken en strategisch denken, dat ligt me wel. Maar al snel volgde de fase van het omzetten in activiteiten, het zoeken van fondsen voor de uitvoering daarvan, en ten slotte de daadwerkelijke uitvoering.
Dit alles op het gebied van de interne communicatie van mijn mooie ngo met haar achttien kantoren en meer dan honderd medewerkers. Het deed me toch enigszins denken aan die reclame: 'Best druk, in je eentje.' Gelukkig zag mijn mooie ngo dat net zo, en stelde in het kader van 'de duurzaamheid van mijn werk' een fantastische nieuwe collega speciaal voor mij aan. We bezochten alle kantoren om kabels tussen de computers aan te leggen, servers te installeren en computernetwerken te creëren. En we gaven gedurende acht dagen een marathon van cursussen over hoe iedereen met deze computernetwerken moet gaan werken.
Dus wat hebben we na al deze prachtige plannen en activiteiten, behalve vermoeidheid? We hebben institutionele e-mails, we hebben computernetwerken, we hebben een anti-virusbeleid, we hebben servers voor het maken van back-ups en het uitwisselen van informatie, we hebben intranet en we hebben een ngo die openstaat voor vernieuwing. Het lijkt me een prima uitgangspunt.
Een prima uitgangspunt voor een nieuwe fase. Dus ga ik nu eerst vakantie vieren in Nederland en langs bij mijn uitzendende organisatie, en hopelijk zal ik na vier weken weer met een koffer vol plannen terugkeren naar Honduras. Want het werk dat tot nu toe gedaan is, staat of valt bij de volgende fase: de cultuurverandering naar een organisatie waarbinnen op een effectieve manier informatie en ervaringen worden uitgewisseld. De slogan voor de interne campagne hebben we al: 'Jouw ervaring maakt het verschil.' Want zonder een verandering in cultuur en manier van werken, is een computernetwerk niet meer dan een kabeltje.
