“Wij hebben al genoeg schade toegebracht aan onze eigen gezondheid terwijl de rest van de wereld toekeek”, zegt Murad, een van de hongerstakers. De twaalf Koerdische Syriërs hebben hun hongerstaking in vluchtelingenkamp Moria op het Griekse eiland Lesbos op de achtste dag beëindigd. “Een van ons beschadigde zijn nieren en een ander liep een longontsteking op”, vertelt Murad.
Het stopzetten van de hongerstaking betekent volgens hem niet dat ze hun protest opgeven tegen de uitzetting van een aantal van hen naar Turkije. Ook blijven ze ageren tegen de onduidelijke en trage asielprocedures, waardoor wachttijden van meer dan een jaar zijn ontstaan. “Wij eisen onverminderd dat wij onze reisdocumenten krijgen, waarna wij ons leven kunnen voortzetten”, aldus Murad. Zelf is hij al negen maanden in Moria, zonder enige duidelijkheid over zijn toekomst.
De twaalf mannen, die zowel voedsel als water weigerden, hadden zich geïnstalleerd voor het kantoor in het kamp waar de asielverzoeken worden afgehandeld. Tot twee keer toe werd een van hen met uitdrogingsverschijnselen naar het ziekenhuis gebracht, om daarna de hongerstaking weer op te pakken. De autoriteiten reageerden niet op hun protestactie. Ondertussen kwamen er wel internationale steunbetuigingen binnen op de speciale Facebookpagina ‘Starving for Humanity’.
“Op het laatst kregen we de verzekering dat onze dossiers opnieuw zouden worden bekeken, maar dat hebben ze al zo vaak gezegd”, vertelt Murad. Hij stelt meer vertrouwen in de advocaten van het Legal Center Lesbos, die een groot aantal beroepsprocedures begeleiden en die terugkeer naar Turkije aanvechten.
“De deportaties, want zo noem ik een gedwongen terugkeer naar Turkije, zijn gevaarlijk voor deze mensen”, stelt advocaat Lorraine Leete. Zij wijst er op dat de Turkse regering de Koerden systematisch vervolgt en onderdrukt. Los hiervan schendt Ankara volgens haar de rechten van iedere asielzoeker, ongeacht diens afkomst. Turkije is geen veilig land om naar terug te keren, zoals de EU-Turkije deal van 20 maart vorig jaar veronderstelt.
Murad, die samen met de eveneens uit Syrië gevluchte Basel onder de naam ‘TWINS 4 EVER’ vlogt over het leven in Moria, is uiteindelijk blij met de aandacht die de hongerstaking heeft getrokken, ook al is zijn eigen lot nog steeds onduidelijk. “Met een groep van ruim zeventig man ben ik in Moria gekomen. Ik en een ander zitten hier nog steeds. Als wij vragen waarom het in ons geval zo lang duurt, is het enige dat we te horen krijgen: ‘Wacht’.”
