147 landen ondertekenden in 1951 het Vluchtelingenverdrag. Zes jaar na de oorlog der oorlogen, waren deze naties eensgezind en overtuigd van de noodzaak hen te beschermen die voor oorlog, geweld en achtervolging niet alleen huis, haard, geboortegrond en familie achter zich lieten, maar ook geen land of leider meer hadden om voor hen op te komen.
Zoals velen haalt ook Buma de vlucht voor oorlog en migratie door elkaar
Vluchtelingen konden voortaan op basis van gedeelde waarden en normen van medemenselijkheid, vastgelegd in het vluchtelingenverdrag van Genève, rekenen op bescherming en hulp. Het verdrag was een rechtstreeks voortvloeisel van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, opgesteld in 1948. Ook een direct gevolg van gemeenschappelijke afschuw van hetgeen zich in de Tweede Wereldoorlog onder onze ogen aan gruwelijkheden kón voltrekken: het lot van, vooral, de Joden.
Dat Vluchtelingenverdrag was 64 jaar lang leidend voor hoe wij in Nederland omgingen met mensen die aan onze poorten klopten, op de vlucht voor oorlogen in voormalig Joegoslavië, Chili, Rwanda of Afghanistan, geweld in Hongarije of vervolging vanwege homoseksualiteit, lidmaatschap van religieuze groeperingen of vanwege politieke overtuiging.
Natuurlijk waren er al die tijd vragen bij de materiële en immateriële kosten van deze medemenselijkheid. Kon Nederland al die vluchtelingen wel aan? En ontwrichtten al die vreemdelingen de Nederlandse samenleving niet al te zeer? Zoals er tegenstanders waren van de vluchtelingenopvang, zo waren er ook voorstanders. Maar altijd werd het Vluchtelingenverdrag gerespecteerd. Een vluchteling kon rekenen op onze bescherming en hulp.
Hek en testosteronbommen
Nu, anno 2015, 64 jaar nadat we het Vluchtelingenverdrag ondertekenden, en 70 jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog, bouwt Hongarije, onderdeel van de Europese Unie, een hek met als enig doel vluchtelingen tegen te houden. Syriërs dus, Afghanen en Eritreeërs op zoek naar veiligheid en een toekomst voor hun kinderen. De Denen plaatsen advertenties in kranten in het Midden-Oosten waarin vluchtelingen gewaarschuwd worden vooral niet naar Denemarken te komen.
Nóg een leider van een politieke partij die aan de stoelpoten van het Vluchtelingenverdrag zaagt
Onze eigen Wilders waarschuwt voor testosteronbommen die onze dochters bedreigen. Halbe Zijlstra van de VVD vroeg eerst om respect voor dictators, die toch tenminste ervoor zorgden dat niet al die vluchtelingen Nederlandwaarts gingen. En daarna om bezuiniging op borstvergrotingen en ooglidcorrecties, want dat zouden wel eens redenen kunnen zijn voor vluchtelingen om hier naartoe te komen, in plaats van in Turkije of Italië te blijven. De PvdA stemde in met versoberde opvangfaciliteiten, daarmee het plan van de VVD steunend zo weinig mogelijk aantrekkelijk te zijn voor vluchtelingen.
Oorlog en migratie
In Buitenhof zondag hoorde ik Sybrand Buma begrip tonen voor het Hongaarse hek, en de mogelijke gevolgen van klimaatverandering, nieuw geweld in Afghanistan of instabiliteit en bevolkingsgroei in Noord-Afrika schetsen. Grote stromen nieuwe vluchtelingen zouden wel eens het ruime sop richting vrij en veilig Europa kunnen kiezen, denkt de CDA-voorman. Zoals velen de afgelopen maanden haalt Buma de vlucht voor oorlog en migratie door elkaar en op basis van die verwarring pleit hij voor verregaande veranderingen. Het is niet de letter van het Vluchtelingenverdrag, maar de geest ervan die we moeten respecteren, aldus Buma. Nóg een leider van een politieke partij die aan de stoelpoten van het vluchtelingenverdrag zaagt.
Het is niet ons land dat bescherming nodig heeft, maar zij die vluchten voor Assad
Waarschijnlijk heeft hij ’s ochtend verontrust gekeken naar de wekelijkse peilingen, waarin ook nu weer Wilders’ PVV glorieus winst boekt, op de angst van het volk voor de grote aantallen hulpbehoevende vluchtelingen. Zonder overigens ook maar een glimp van een oplossing te bieden. Want hekken, honden, dichte grenzen, een opgezegd Vluchtelingenverdrag of een verdrag dat naar de geest, in plaats van de letter nageleefd wordt: niets van dat alles gaat mensen tegenhouden op zoek te gaan naar veiligheid en een toekomst voor zichzelf en hun kinderen.
Wiens bescherming?
Er zijn er nog een paar, overlevenden van de Tweede Wereldoorlog. Joden die aan de gaskamers wisten te ontkomen. Vluchtelingen van toen, die barre tochten overleefden. Misschien moeten we nog eens goed naar hen luisteren, voor we verder praten over letter en geest van verdragen, hekken, dichte grenzen en versoberde regelingen voor de bescherming van de hulpbehoevende medemens. Het is niet ons land dat bescherming nodig heeft, maar zij die op de vlucht moesten voor de bommen van Assad, ontvoering door de Islamitische Staat, eeuwigdurende dienstplicht in het Eritrese leger of het geweld van de Taliban.
Laten we wel het hoofd boven en de voeten beneden houden, zoals het hoort.
