Achtergrond

In Beeld: ‘Dit was mijn thuis’

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Familieleden, kinderen of zelfs de werkplek. Thuis kan alles zijn. Maar het is altijd iets of iemand die wordt gemist. De 22-jarige fotografe Jasmine Janissen zocht vier vluchtelingen op in een asielzoekerscentrum in Heerlen en fotografeerde hun 'thuis'. Aan de hand van hun eigen foto’s vertellen de vier, zittend op bed of aan het bureau in hun nieuwe slaapkamer, over het thuis dat ze achter moesten laten. Janissen plaatste de beelden met stukjes begeleidende tekst op haar Instagram-account Refugees Home. ​Een pakkend beeld van het thuis van vier individuen voordat zij asielzoekers werden.

Ik was zelf eerst sceptisch over de komst van vluchtelingen, maar hun verhalen komen nu echt binnen

Wat motiveert je om dit project te doen?
“Ik wil graag de relatie tussen migranten en onszelf vastleggen en daarmee ook de clichés over vluchtelingen weerleggen. Daarom besloot ik te fotograferen hoe zij hier wonen en hen ook te vragen om foto’s die ze zelf hebben gemaakt van hun huis. Ik was zelf sceptisch over de komst van vluchtelingen naar Nederland toen ik eraan begon, maar hun verhalen kwamen echt binnen. Een man had niet eens een foto meer van zijn leven in Syrië. Hij zocht het hotel waar hij had gewerkt op Google op zodat hij me toch wat kon laten zien. Hij speelde graag aan de piano in de lobby. De afbeelding op zijn smartphone heb ik zo gefotografeerd dat je ook zijn hand ziet die de telefoon vasthoudt.”

Ik koos ervoor het project op Instagram te zetten omdat het op sociale media makkelijker is mensen te bereiken. Het is de bedoeling dat zoveel mogelijk mensen het project te zien krijgen. Ik zou graag meer foto’s willen maken. Bijvoorbeeld van vluchtelingen die al langer in Nederland zijn en al wel een huis hebben. Dat lijkt me mooi.”

Is het moeilijk contact met de vluchtelingen te maken?
“De regels voor het bezoeken van asielzoekerscentra zijn erg  streng. Eigenlijk mag je er niet fotograferen en als je geen afspraak met een van de bewoners hebt, kom je er niet in. Ik heb contact opgenomen met alle asielzoekerscentra in Limburg en Brabant totdat er in Heerlen iemand bereid was om met mij te praten. Daar heb ik al mijn interviews gedaan.
 
Veel vluchtelingen wilden ook niet gefotografeerd worden maar wel met mij praten. Hoewel je het niet op Instagram terugziet, heb ik hen beter leren kennen. Namen heb ik sowieso niet gebruikt. De meeste van hen vonden het fijn niet op internet vindbaar te zijn. Zo zijn veel van de Eritreeërs bang voor het regime in Eritrea. Voor alle vluchtelingen zijn vooroordelen die Nederlanders over hen hebben een probleem. Het maakt het moeilijker.”

Wat viel je tijdens de bezoeken aan het azc op?
“De clichébeelden over landen waar vluchtelingen vandaan komen zijn gewoon niet waar. Sommige Syrische vluchtelingen zijn bijvoorbeeld heel welvarend. Een vrouw die ik fotografeerde had een vakantiehuis in de bergen vlakbij Damascus, met een zwembad. Maar het is daar te gevaarlijk nu. Ze weet niet of het huis nog overeind staat.

Refugees Home kwam tot stand in samenwerking met de opleiding Communication & Multimedia Design in Maastricht en OneWorld. 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons