Muzikaal succes uit Gaza, integreren in Frankrijk en een transseksueel in Algerije. Tijdens het Festival Cinema Arabe worden Arabische films getoond uit onder andere Syrië, Irak, Egypte en Frankrijk. OneWorld bekeek en recenseerde alvast vier films.
De muzikale trots van Gaza
The Idol vertolkt het waargebeurde verhaal van de Palestijnse Mohammed Assaf en laat je door zijn ogen zien van hoe ver hij heeft moeten komen om zijn droom te verwezenlijken.
Mohammed en Nour, broer en zus die hun jeugd doorbrengen in het geïsoleerde Gaza, delen een gezamenlijke droom: beroemd worden en de wereld veranderen. Mohammed met zijn gouden stem en Nour met haar gitaarvingers. Deze droom blijkt Mohammed alleen te moeten realiseren als Nour door nierfalen om het leven komt.
Cinema Arabe 2016
Tijdens de achtste editie van het filmfestival worden 27 films en documentaires van Arabische filmmakers getoond. Daarnaast worden er debatten en een concert gehouden. Kijk voor het programma, tickets en meer informatie op de website van het festival.
De roze bril waar de Nederlands-Palestijnse regisseur Hany Abu-Assad de toeschouwer eerst door laat kijken, verandert na dit moment van kleur. De film maakt een sprong in de tijd en laat een volwassen Mohammed zien. De ravage in Gaza door het Palestina-Israël conflict wordt nu duidelijk zichtbaar gemaakt net als de rusteloosheid van Mohammed die zich steeds meer gevangen voelt in Gaza. Hij besluit Gaza te ontvluchten om mee te doen aan de audities van Arab Idol in Cairo, Egypte.
Politiek karakter
De film sleurt je mee in de mediatornado waar Mohammed na zijn eerste auditie in belandt. Heel de Arabische wereld volgt zijn succes op de voet en de Palestijnen komen massaal bijeen tijdens de live uitzendingen van het talentenjachtprogramma. The Idol laat zien hoe de deelname van de Palestijn een steeds meer politiek karakter krijgt en hoe Mohammed bijna lijkt te bezwijken onder de druk van deze verantwoordelijkheid.
Mohammed zet Gaza in een positief daglicht, verenigd de bevolking en geeft de Palestijnen iets om trots op te zijn. The Idol toont dat muziek verbroedert, het winnen van een voetbalwedstrijd lijkt er niets bij!
[[{“fid”:”46924″,”view_mode”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:”THE IDOL – Official Trailer”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:”THE IDOL – Official Trailer”},”type”:”media”,”attributes”:{“alt”:”THE IDOL – Official Trailer”,”style”:”height:327px; width:581px”,”class”:”file-file-styles-artikel-volle-breedte media-element”}}]]Trailer van The Idol.
Wees trots op Fatima
Fatima is een mooi portret van een alleenstaande moeder die moeilijk integreert in Frankrijk, maar alles over heeft voor haar twee dochters.
De openingsfilm gaat over de gescheiden Fatima die samen met haar twee dochters in een Franse provinciestad woont. Ondanks haar lage maatschappelijke positie, heeft ze er alles voor over om hen een goede toekomst te bezorgen. Als haar oudste dochter Nesrine medicijnen wil studeren verkoopt ze haar sieraden en neemt ze een baan als schoonmaakster bij rijke mensen thuis.
Puberaal
Als Algerijnse immigrant heeft Fatima moeite met de Franse taal en dat komt haar op verwijten te staan van haar puberende dochter Souad. Ze begrijpen elkaar slecht en Souad heeft liever niet dat haar moeder zich met haar Franse leven bemoeit. Nesrine voelt juist de druk om te presteren en studeert dag en nacht, totdat ze de druk bijna niet meer aankan.
Geprikkeld door de woorden van haar jongste dochter, begint ze haar gevoelens op papier te zetten. Ze heeft namelijk een opleiding gehad in Algerije en zou minister geweest zijn als de verkiezingen eerlijk waren verlopen. Die frustraties, gevoelens en dromen wekken een gevoel van medelijden en begrip op. Ze doet alles om haar twee kinderen een gelukkige toekomst te bezorgen. “Wees daarom trots op Fatima en alle andere Fatima’s”, schrijft ze.
Dat betekent niet dat deze film, die in eigen land bekroond werd met drie prestigieuze Caesars op het Festival van Cannes, zielig is. Vooral de streken van de jonge Souad werken goed op de lachspieren. Wel wordt duidelijk dat de taalbarrière voor veel onbegrip en een lastige integratie zorgen.
[[{“fid”:”46926″,”view_mode”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:”Fatima by Philippe Faucon – Trailer”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:”Fatima by Philippe Faucon – Trailer”},”type”:”media”,”attributes”:{“alt”:”Fatima by Philippe Faucon – Trailer”,”style”:”height:327px; width:581px”,”class”:”file-file-styles-artikel-volle-breedte media-element”}}]]Bekijk hier de trailer van Fatima.
Brother in law
Het taboe dat heerst op transseksuelen in Algerije staat centraal in de korte film Brother in Law.
Het wordt al snel duidelijk dat zwager Ali zich schaamt voor zijn schoonzus en transseksueel Habiba. Als ze zich op het balkon laat zien, trapt hij haar het huis uit. Bang dat haar zus zal worden gestenigd, wordt Ali aangemoedigd door zijn vrouw om haar thuis te brengen.
Met duidelijke tegenzin brengt Ali zijn schoonzus achter op de brommer naar huis. Daar aangekomen nodigt Habiba haar zwager uit om een borrel te drinken. De daaropvolgende dansscene laat het ongemak tussen de twee duidelijk zien. Nadat Ali’s brommer is gestolen wordt Ali door Habiba twee mannen naar huis wordt gebracht. In de daaropvolgende gewelddadige situatie redt Ali zijn transseksuele schoonzus.
De film wil duidelijk aandacht vragen voor de slechte positie van transseksuelen in Algerije. Andere mensen schamen zich voor hun en soms worden ze gestenigd. Maar nadat Habiba bijna verkracht wordt, grijpt de zwager in zoals elk mens zou reageren als iemand anders geweld wordt aangedaan. Ali’s schaamte wordt vervangen door acceptatie dat zijn schoonzus anders, maar nog steeds familie is.
Een stil uit de film Brother in Law
Ogen gericht op Tunesië
Een jong meisje – net haar middelbare school afgerond – die zich enigszins recalcitrant keert tegen haar overbezorgde moeder. Ze wil bier drinken, vrijen met haar vriend en muziek maken met haar underground band. Het zou het begin van een slappe Amerikaanse ‘romcom’ kunnen zijn. Niets is minder waar. ‘As I Open My Eyes’ hakt erin.
‘As I Open My Eyes’ won verschillende prijzen. Onder andere:
– Publieksprijs filmfestival Venetië
– Beste Europese film Europe Cinemas Label Prijs
– Beste debuutfilm Filmfestival Namen
– Muhr Award Dubai International Film Festival
Het jonge meisje is Farah – gespeeld door debutant Baya Medhaffer – en de film speelt zich af in Tunesië, een paar maanden voor de Jasmijnrevolutie. Het rebelse karakter van Farah en de provocerende teksten van haar bandje worden op z’n zachtst gezegd niet gewaardeerd. Niet door het strenge Tunesische regime en niet door haar moeder. De toch al gespannen verhoudingen komen behoorlijk onder druk te staan. Helemaal als Farah op mysterieuze wijze verdwijnt.
Gouden randje
Baya Medhaffer schittert in haar eerste film. Haar zangkunsten zijn misschien niet al te indrukwekkend, maar haar enthousiasme op het podium werkt aanstekelijk. De muzikale optredens in de film geven haar toch al geslaagde debuut een gouden randje. Deze coming of age film gaat verder dan een moeizame moeder-dochter relatie. ‘As I Open My Eyes’ neemt je mee naar een land waar je met bier drinken, vrije seks en rebellerende muziek alle ogen op je gericht krijgt.
[[{“fid”:”46937″,”view_mode”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:”as i open my eyes”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:”as i open my eyes”},”type”:”media”,”attributes”:{“alt”:”as i open my eyes”,”style”:”height:327px; width:581px”,”class”:”file-file-styles-artikel-volle-breedte media-element”}}]]De trailer van 'As I open my eyes'
