Het duurt nu enkele weken, de Israëlische militaire operatie “Protective Edge”. Ik ben mijn huis nog niet uit geweest sinds de operatie begon, omdat de Israëlische troepen bombarderen zonder te stoppen.
Normaal gesproken gaan Gazanen als ik in de zomer naar het strand om van de prachtige Middellandse Zee te genieten. Kinderen spelen en bouwen zandkastelen. Maar nu zit ik samen met alle andere mensen in Gaza vast in mijn huis. Het is veel te warm. Mensen die airconditioning of ventilators hebben, kunnen ze niet gebruiken, omdat de elektriciteit zeker acht uur per dag afgesloten is. Maar het zijn vooral de kinderen die eronder lijden. Psychologisch nog meer dan fysiek. De hele dag en de hele nacht maakt het geluid van de bomaanslagen ze bang en ons allemaal onzeker.
Mijn hart stond stil
“Toen de bombardementen begonnen, voelde het alsof mijn hart stopte en ik niet kon ademen”, zei mijn twaalf jaar oude nichtje Jamila. Ouders klagen dat ze zich machteloos voelen en dat het ze niet lukt om de kinderen te troosten tijdens de aanvallen. Kinderen ontwikkelen slaapproblemen en plassen in hun bed.
In weet niet hoe de toekomst er voor mij en voor de kinderen van Gaza uitziet. Jongeren verliezen hun dromen om een nieuwe toekomst te bouwen en een baan te vinden. Ze zijn gedeprimeerd. Ik probeer mijn leven van moment tot moment onder controle te houden, maar ik voel me heel onzeker over de toekomst en ik zit vol twijfels.
Ondanks al het leed en het geweld droom ik nog steeds van een vredig en veilig leven en dat op een dag het leven zich ten goede keert. Voor ons en voor de generatie van onze kinderen. De mensen in Gaza hopen en wachten op hulp van de internationale gemeenschap om ons te helpen en een politieke oplossing te vinden die het geweld doet stoppen.
Reham Owda is intussen gewaarschuwd dat haar buurt in Gaza gebombardeerd zou worden. Ze is momenteel onderweg op zoek naar een veilig onderkomen. Het is moeilijk haar te bereiken, omdat haar telefoon weinig batterij heeft en elektriciteit schaars is. Dit verhaal schreef ze toen ze nog thuis was. Reham werkt voor WarChild.
