Aantal alleenstaande migranten kinderen in Italië verdubbelde in 2016

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Save the Children werkt nu ruim acht jaar in Italiaanse havens om vluchtelingenkinderen de hulp te bieden die ze nodig hebben. Rik Goverde werkt voor Save the Children. 

OneWorld: Waraom besloten jullie met een eigen schip de zee op te gaan?  

“Nog steeds verdrinken er mensen in de Middellandse Zee en steeds vaker zijn dat kinderen. Wij voelen ons genoodzaakt om ook te helpen. Ons schip heeft de capaciteit om driehonderd mensen te redden en in de eerste week van september was het meteen raak: tweehonderd vluchtelingen samengepakt op een veel te klein bootje. Dat geeft al aan hoe hard onze hulp nodig is. Afgaande op de verhalen die ik heb gehoord van de jongens die aan wal kwamen, kan het op de boten die vanuit Libië vertrekken behoorlijk survival of the fittest zijn. Velen hebben trauma’s. Die zijn niet weg als ze aan boord van een reddingsschip stappen.”

Hoe helpen jullie deze kinderen?

“Het schip is speciaal ingericht om kinderen op te vangen. Wanneer zij aan boord komen, wordt er eerst voedsel en water uitgedeeld en wordt er gekeken wie medische zorg nodig heeft. Op het schip is een speciale veilige ruimte en daar zijn child protection specialists die de kinderen als eerste team opvangen en kalmeren. Deze specialisten houden toezicht en zijn opgeleid om trauma’s bij kinderen te herkennen. De meeste kinderen uit West-Afrika moesten grote afstanden door de woestijn van Niger moeten afleggen en bereikten daarna via Libië de Middellandse Zee. Daarna volgde nog een dagenlange, minstens zo gevaarlijke, reis over zee. Zij hebben tijdens hun vlucht ingrijpende dingen meegemaakt, kregen te maken met geweld, zagen reisgenoten sterven of werden slachtoffer van uitbuiting of verkrachting door hun smokkelaars. Zodra de vluchtelingenkinderen van boord gaan, worden zij als dat nodig is overgedragen aan specialisten voor traumabehandeling. Eenmaal in Italië vindt registratie plaats door de autoriteiten.”

Kinderen naar Nederland?

 

Oppositiepartijen D66, SP, ChristenUnie en GroenLinks pleitten afgelopen jaar voor het plan om Nederland 750 onbegeleide vluchtelingenkinderen uit Griekenland en Italië te laten opvangen. Volgens de partijen leven veel van deze kinderen in erbarmelijke omstandigheden en zouden zij voorrang moeten krijgen in de asielprocedure. Klaas Dijkhoff, staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, heeft toegezegd zijn best te doen om binnen de huidige afspraken voor herplaatsing, prioriteit te geven aan alleenstaande minderjarigen. Volgens Dijkhoff is de situatie in Italië een stuk lastiger dan die in Griekenland. Dat heeft te maken met de Italiaanse wetgeving betreffende alleenstaande vluchtelingenkinderen. Om die reden verloopt relocatie van deze groep vanuit Italië stroperiger. Door het ingewikkelde wettelijk kader, dat niet zomaar te veranderen is, zal het langer duren voordat minderjarige vluchtelingen uit Italië voorrang kunnen krijgen.

Vervolgens staan deze kinderen op Italiaanse bodem, vaak moederziel alleen. Wat gebeurt er met hen?

“Onbegeleide kinderen worden naar opvangcentra gebracht, waar zij dagbesteding krijgen en Italiaanse les. Cultural mediators helpen hen door de Italiaanse gewoonten en gebruiken uit te leggen. De deuren van de opvangcentra zijn altijd open, waardoor kinderen in en uit de centra kunnen lopen. De keerzijde daarvan is dat zij op straat kwetsbaar zijn voor drugsbendes en mensensmokkelaars.”

Interpol schat dat één op de negen onbegeleide vluchtelingenkinderen eenmaal aan land verdwijnt. Volgens een rapport uit 2016 van de wereldwijde opsporingsorganisatie zijn er op dit moment ruim tienduizend alleenreizende minderjarigen in Europa compleet van de radar verdwenen. Hoe kunnen jullie deze kinderen helpen?

“Veel vluchtelingenkinderen komen niet meer opdagen in opvangcentra, omdat zij ergens voor een paar euro per dag aan het werk zijn gesteld. Pure uitbuiting van kinderen. Het is haast moderne slavernij te noemen. Outreach teams van Save the Children gaan regelmatig naar nabijgelegen treinstations, markten, autowasstraten en garages om te kijken of ze daar minderjarige vluchtelingen aan treffen. Wel wil ik benadrukken dat wij geen opsporingsorganisatie zijn. Dat is een taak van Interpol en de Italiaanse autoriteiten. Het enige wat wij kunnen doen, is ze informeren over hun rechten en hen overtuigen mee te komen naar opvangcentra. Het is moeilijk om te zeggen hoeveel kinderen precies ‘in slechte handen’ vallen. Niet alle verdwenen kinderen belanden namelijk in criminele circuits. Sommige kinderen, vooral uit Eritrea en Somalië reizen eenmaal aan land in Italië door naar familie in Noord-Europa. In de parken rond treinstations ligt het dan ook regelmatig vol met jonge vluchtelingen die urenlang wachten op een bus naar Rome of Milaan, om van daaruit door te reizen.”

Welke redenen noemen de minderjarige migranten voor hun oversteek? 

“Onbegeleide kinderen komen om zeer uiteenlopende redenen naar Italië. Vaak hopen zij een beter leven op te bouwen in Europa. Armoede, geweld, honger, hoop op een baan of opleiding,  er is niet direct één oorzaak aan te wijzen. Ik herinner mij een jongen van zestien jaar uit Gambia. Hij moest van zijn familie naar een islamitische school, maar zijn droom was om architect te worden. Die droom kon hij niet waarmaken binnen de muren van de islamschool. Hij vertrok daarom zonder goedkeuring van zijn familie naar Italië in de hoop zijn droom te verwezenlijken. Sommige kinderen worden daarentegen wél door hun ouders gesteund. In de Egyptische stad El-Fajoem, ongeveer honderd kilometer ten zuiden van Caïro, woonde een jongen die het relatief goed voor elkaar had. Hij kwam uit een goede slagersfamilie, ging naar school, verdiende bij als motor-taxichauffeur en had het beter dan veel leeftijdsgenoten in zijn omgeving. Op een ochtend liep hij alleen naar school, zonder zijn vrienden. Zij waren een voor een vertrokken naar Europa en hij was als enige overgebleven. Met financiële steun van zijn familie reisde hij hen achterna. Minderjarige vluchtelingen komen dus niet allemaal met eenzelfde motief naar Italië. Toch hebben zij uiteindelijk allemaal hetzelfde doel: overleven en het vasteland van Italië bereiken en een nieuw leven beginnen.” 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons