Achtergrond

‘Repressie zorgt alleen maar voor meer actie’

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

CORRECTIE: Eind 2015 is OneWorld overgeschakeld naar een beveiligde HTTPS-verbinding. Daardoor is de teller voor Facebook gereset en zijn de meeste likes voor dit artikel weggevallen. 

Het moet niet gekker worden. De rechter heeft beslist dat het boek ‘De verpanding’ uit de schappen moet worden gehaald omdat de schrijver Paulien Derwort in het boek de namen van de medewerkers van de afdeling Bijzonder Beheer van de Rabobank noemt. In de volksmond worden medewerkers van de Bijzonder Beheer afdelingen van banken ook wel bloedhonden genoemd. Deze bloedhonden moeten ondernemers en particulieren die een lening niet tijdig kunnen terugbetalen hard aanpakken. Ik heb inmiddels 3 keer met Bijzonder Beheer van een bank te maken gehad. De eerste keer toen mijn eigen bedrijf 25 jaar geleden in de financiële problemen kwam, en meer recentelijk omdat ik twee vrienden in twee verschillende zaken heb geholpen. En dat zijn het, bloedhonden, die er alles aan doen om het geld terug te krijgen. Terwijl als de bank zelf in de problemen komt, ze aanklopt bij de staat voor hulp van onze belastingcenten.

Alsof medewerkers zelf niet hoeven na te denken en hun geweten aan de wilgen mogen hangen zodra ze het kantoor binnen stappen

De rechter vond het noemen van de namen van de bloedhonden in het boek ‘De verpanding’ een te grote inbreuk op de persoonlijke levenssfeer. Het is natuurlijk ook een grote inbreuk, maar niet voor niets. De daders hebben namelijk nogal wat op hun kerfstok, en de auteur onderbouwt in haar boek wat dat is. Dus niet zomaar een losse flodder, maar een gedegen stukje onderzoeksjournalistiek. Een van de daders verdedigde zich met het argument dat hij zijn werk ‘in dienst van de Rabobank [deed] en niet als privépersoon.’ Alsof medewerkers zelf niet hoeven na te denken en hun geweten aan de wilgen mogen hangen zodra ze het kantoor binnen stappen.

Dit is een enorm precedent, dat grote gevolgen kan hebben. Medewerkers kunnen dus van de rechter nare dingen doen en kunnen zich vervolgens verschuilen achter hun werkgever en gaan vrijuit, terwijl toch elke handeling van elk mens in beginsel een eigen verantwoordelijkheid is.

Ik heb zelf in dat kader aangifte gedaan tegen Perdiep Ramesar, de Trouw journalist die bronnen voor zijn artikelen uit zijn duim zoog. En op basis daarvan ‘concludeerde’ dat een bepaald gedeelte van de Schilderswijk in Den Haag een Shariadriehoek zou zijn. Natuurlijk heeft Ramesar deze grove laster en smaadschrift alleen maar kunnen doen omdat er binnen Trouw geen deugdelijke controle systemen waren ten aanzien van met name anonieme bronnen, en er te veel druk was vanuit de hoofdredactie om met scherpe verhalen te komen, maar daardoor worden de handelingen van Ramesar niet minder ernstig. Het liefst zou ik ook Trouw aanpakken, maar dat ligt helaas (nog) niet binnen mijn mogelijkheden. Wel hoop ik dat zodra Ramesar veroordeeld is, er bij Trouw ook echt dingen gaan schuiven. Meer dan tot nu toe in ieder geval, want Trouw gaat wel heel gemakkelijk over tot de orde van de dag. Het laatste commentaar van de hoofdredactie is best triest, en niet publiekelijk beschikbaar (alleen via blendle). Dus vandaar hier een uitgebreid citaat.

‘Er waren dertien aanmeldingen, uiteindelijk zaten we met vijf lezers aan tafel in de 'middencirkel', het kloppend hart van de krant, waar alle redactionele kopij wordt aangeleverd en vervolgens verwerkt tot artikelen in de krant. Het werd een vruchtbaar gesprek, open, kritisch en opbouwend, met betrokken en meelevende lezers.’

Het zal best een vruchtbaar gesprek geweest zijn, maar als je zo’n magere opkomst (5 leden van de 107.000) niet verwerkt in je artikel als een blamage, dan blijft toch vooral het beeld hangen dat je niet echt de stevige signalen wil oppakken. Hoezeer Trouw vooral haakjes aanpakt om over te gaan tot de orde van de dag, blijkt ook later in het artikel. ‘We kregen vaak de boodschap mee: pak het probleem aan en ga over tot de orde van de dag, blijf lezenswaardige kranten maken.’ citeert Cees van der Laan, hoofdredacteur van Trouw. En boven het artikel staat: De band tussen de lezer en de krant is sterk gebleken. Tja. Bij zulke grote misstanden binnen jouw krant stap je mijns inziens op. Maar dat hoort niet meer bij de tijdsgeest, zoals we ook zien bij de Universiteit van Amsterdam.

Bij grote misstanden moeten zowel diegene die de misstanden hebben begaan, alsmede diegene die hen daartoe hebben aangezet, worden aangepakt lijkt me. En als de daders weten dat zij worden aangepakt, zullen ze zich ook minder makkelijk laten instrueren door leidinggevenden om dingen te doen waar ze zelf niet achter staan. Ik zelf merk steeds vaker dat mensen moeite krijgen met de uitvoering van de beleid dat door de top bepaald is, en dat zij daartegen in opstand komen. Dat geeft hoop.

Ook uitspraken van de rechter worden steeds minder geaccepteerd. Burgerlijke ongehoorzaamheid verbreed zich snel. De uitspraak van de rechter over het boek ‘De verpanding’ triggerde direct een burgerlijk ongehoorzaamheid van George van Houts, de Nederlandse acteur en cabaretier die nu met het ludieke theater programma ‘De Verleiders, door de bank genomen’ probeert het bankwezen onder druk te zetten. Hij zette zijn eerste burgerlijke ongehoorzaamheid op Facebook (inmiddels bijna 100.000 keer bekeken) waar in hij de namen van de Rabobank medewerkers nog eens goed opnoemt. Dat hadden deze medewerkers en de Rabobank zelf overigens toch ook wel kunnen bedenken?

de elite in dit land moet nog wennen aan een volk dat in opstand komt

Het geeft goed aan dat de elite in dit land nog moeten wennen aan een volk dat in opstand komt. Joris Luyendijk concludeerde in zijn laatste boek nog dat het bankwezen van de kredietcrisis vooral geleerd heeft dat het bankwezen met alles wegkomt. We zijn misschien een beetje traag op gang gekomen, maar de fase van passiviteit is nu in ieder geval voorbij. En dat geldt niet alleen voor het bankwezen. Kijkt maar eens wat voor reactie de ontruiming van het maagdenhuis voor reactie te weeg brengt. Vooralsnog heeft deze ontruiming alleen maar opgeleverd dat de roep om het vertrek van de top van de UvA groter is dan ooit. En dat zijn de processen die we de komende tijd veel zullen zien. Minder goed te voorstellen valt wat de overheid met de situatie gaat doen. Meer repressie of toenadering. Laten we hopen dat de VVD de banden met dictators niet wil aanhalen om het eerste.

Update:
De Rabobank kiest voor meer repressie. Onder druk van de Rabobank heeft George van Houts het filmpje verwijderd. Lees hier meer. 

Foto (cc)

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons