Polyamorie: buitengewoon gezellig

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Ik weet nog goed dat ik dat tv-programma zag. Over Anton Heyboer, de kunstenaar die zich met vier – later vijf – ‘bruiden’ verschanst had op een boerderij in het Westfriese Den Ilp. Eén van de dames was fotomodel, een andere buschauffeur. Fascinerend.

Waarschijnlijk is het daarmee begonnen, mijn fascinatie voor polyamorie. Het woord kende ik toen vanzelfsprekend nog niet, maar het vooruitzicht je leven met meer dan één partner te delen leek me toen al buitengewoon gezellig. Polygynie (één man, meerdere vrouwen) en polyandrie (één vrouw, meerdere mannen) – de optie die mijn voorkeur heeft – zijn wereldwijde fenomenen. Maar ik denk dat er verschillende redenen kunnen zijn voor mensen om in zo’n dynamiek te stappen. En velen zullen waarschijnlijk flirten met het idee van polyamorie, maar die fantasie nooit verwezenlijken in het echte leven.

Amoreus, praktisch of economich?
Van Nepal tot de VS en van Tibet tot Afrikaanse landen vind je polyamorie. Lang niet altijd uit amoureuze overwegingen, soms spelen praktische of economische motieven ook mee. Dat geldt zeker voor de ravissante Robyn uit Sister Wives, de serie over alfaman Kody, zijn vier vrouwen en hun zestien kinderen. Robyn was bijstandsmoeder toen ze met Kody ‘trouwde’. Persoonlijk denk ik dat ze geen andere uitweg zag dan de vierde Mrs Brown worden.

Maar, oké, we dwalen af. Bij mijn goede vriend C. speelt geld geen rol in zijn keuze om bij meer vrouwen tegelijkertijd te zijn. Journalist, vlotte veertiger, vader van twee tieners en zestien jaar ‘zielsgelukkig’ getrouwd met E.. Toch heeft hij al drie jaar een relatie met L., een freelance webdesigner, die sinds afgelopen zomer samenwoont met A.

Klinkt misschien als een gedoetje, deze constructie, maar de betrokkenen kunnen zich er prima in vinden. “Liefde is een bron, die nooit opdroogt,” zegt C. “Waarom zou ik niet van A. kunnen houden omdat ik E. eeuwige trouw heb beloofd? Wat ik met haar heb, is net zo puur als wat ik voel voor mijn vrouw. Zij komt niks tekort. Juist zij weet als geen ander dat ik heel veel te geven heb.” Weinig tegenin te brengen toch?

Liefde is exclusiviteit
Als C. zijn relaties in the open gooit zijn de reacties meestal hetzelfde. Naast onbegrip en morele verontwaardiging (van een enkeling) oogst hij doorgaans lof, bewondering of zelfs nauw verholen jaloezie. Gek is dat niet, want het idee van meerdere liefdes (= met meerdere mensen seks) spreekt menigeen aan. Maar dan wel als in vreemdgaan. Een slippertje. Een scheve schaats. Liaisons dangereuses. Enfin, je begrijpt me wel. Echt oprechte, diepe gevoelens projecteren we het liefst op één iemand. Die ene speciale persoon, die je wereld op z’n kop zet, je zinnen prikkelt, je zielsmaatje is (brrr). En in ruil voor die liefde verwachten we exclusiviteit terug.

Want wij mensen hebben misschien wel veel liefde te geven. In één ding zijn we minder goed: delen. Voor mij dus geen Anton Heyboer-achtige constructie en geen vrijgevochten bestaan. Beter ook misschien. Ondanks mijn lief – en een handvol andere fijne mannen – was ik op een boerderette vast van verveling doodgegaan.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons