Een groep van ruim twintig mensen repeteert wekelijks in Zaal 100 in Amsterdam. Vrijwel allemaal zijn ze tussen de veertig en zestig jaar oud, en allemaal delen ze de liefde voor muziek. En reizen. In juli dit jaar gaan zo’n 25 mensen van de fanfare naar de Palestijnse gebieden. “Om mensen een hart onder de riem te steken, zo makkelijk hebben ze het daar niet.”
Rondreizende fanfare
“Circusmuziek?” Patrick Munniks (38) moet lachen als hij het hoort. “Wellicht, maar we maken muziek die eigenlijk uit alle windstreken komt.” De nummers die ze spelen zijn jazzy, soms licht klassiek, bijna altijd in een vlot tempo en vooral ook lekker vrolijk. “Ik denk dat mensen in de Palestijnse gebieden hier van houden”, zegt hij.
De reizen naar het buitenland zijn sinds enkele jaren vaste prik. Landen als Roemenië, Turkije en Cuba zijn door de fanfare bezocht om daar de lokale bevolking te helpen en te vermaken. “In Cuba is bijvoorbeeld geen gebrek aan muzikanten, maar wel aan accessoires voor hun instrumenten. Dus namen we voor hen rietjes voor de mondstukken en olie voor de koperinstrumenten mee.”
Geen politieke boodschap
De fanfare vertrekt in juli naar de Palestijnse gebieden om de jeugd daar even hun sores te laten vergeten, vertelt Munniks. “We willen laten zien dat, ondanks het geweld en de ellende daar, ze niet alleen zijn.” Samen met jonge lokale dansers, rappers en een circus gaan ze optredens verzorgen.
Waar ze precies terecht komen en met wie ze precies gaan samenwerken is nog niet bekend. “Maar dát we gaan, dat staat inmiddels wel vast”, weet Munniks. Het project heeft immers een kostenplaatje, en er waren twijfels of de Palestijnse plaatsen wel zo verantwoord waren. Het gebied staat niet bekend om zijn veiligheid, en kiezen voor de Palestijnse jeugd kan opgevat worden als een keuze tégen Israël. Voor de financiën is de fanfare een aantal projecten begonnen om geld in te zamelen, zoals benefietoptredens en een loterij. En hoewel niet het hele orkest meegaat en ook Patrick in het begin twijfelde, is hij er inmiddels zeker van dat hij meewil. “Ik ga niet naar de Palestijnse gebieden om een politieke boodschap te verkondigen, maar vooral om de mensen wat afleiding te geven en ze te laten merken dat ze niet alleen zijn.”
