BLOG – Een tijdje geleden mocht ik hier een blog schrijven over het nut dat oude managementstijl soms nog heeft voor de prachtige energieke start-ups van deze tijd. Het verhaal ging ook over de vele mensen ‘achter de founders’. In het begin zijn dat vrienden, ouders, overige familieleden. Die de vaak jonge starter(s) steunen, met ze meedenken, meejuichen en ook meehuilen als dat een keer nodig is. En – dat schijnt ook wel eens voor te komen.. voor een stukje eerste financiering zorgen. Later komen daar dan echte medewerkers bij. Voor iedere start-up is dat een grote stap. Mensen aannemen.
Bij Rural Spark wil je, als het even kan en een beetje betaalbaar blijft, mensen een keer naar India laten komen
Bevlogenheid
Voor je het weet, neemt het aantal vergaderingen flink toe, stel je arbeidscontracten op en zit je een nieuwjaarborrel te organiseren. Hoort er allemaal bij. Het is dan enorm belangrijk om al die mensen te blijven betrekken. Naar hen de bevlogenheid over te brengen, die iedere starter zelf heeft. Bij Rural Spark wil je, als het even kan en een beetje betaalbaar blijft, mensen een keer naar India laten komen. Om ze met eigen ogen te laten zien waar het nu eigenlijk echt om gaat. In november was het mijn beurt.
[[{“fid”:”32887″,”view_mode”:”file_styles_artikel_halve_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_halve_breedte”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:”Rural Spark: vlnr Kumal, Willem, LES “,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:”Rural Spark: vlnr Kumal, Willem, LES “},”type”:”media”,”link_text”:null,”attributes”:{“class”:”styles file-styles artikel_halve_breedte media-element file-file-styles-artikel-halve-breedte”,”id”:”styles-4-0″}}]]
Nachtelijke treinreis
Omdat er diverse meetings waren die ik moest bijwonen, vertrok ik voor het eerst naar India. Paar dagen hard werken op ons kantoor in Delhi, toen naar de projecten in Bihar. Tot dan bleef ik op zwakke momenten worstelen met vragen als: ‘Haalt dat grote zware vaste energienetwerk ons niet in?’ En een andere twijfel die wel eens boven kwam drijven: ‘Is de impact die wij hebben wel echt zo groot?‘ Op naar rural India. De treinreis naar Gaya was al een avontuur. Doordat meer mensen in India het kunnen betalen, neemt het reizigersaantal enorm toe. Treinen zijn maanden van te voren volgeboekt. Je mag enorm blij zijn als je op de nachtelijke 14-urige reis een bedje kunt bemachtigen. Dat lukte deze keer gelukkig wel.
Ha’, dacht ik, ‘daar zijn ze het vaste netwerk aan het uitbouwen!
Spanning
In Gaya aangekomen, direct op pad naar de rurale gebieden. Samen met ‘onze man ter plaatse’, Kunal. Onderweg zag ik op een gegeven moment een hele rits lege hoogspanningspalen. “Ha”, dacht ik, “daar zijn ze het vaste netwerk aan het uitbouwen!” Maar wat bleek, de palen staan er al jaren. Er heeft heel even bedrading op gezeten, maar die is er vrijwel direct vanaf gehaald en gebruikt voor andere doelen door de lokale bevolking. Waarom? ‘Och,’ zie Kunal, ‘de eerste paar weken stond er soms nog wel wat spanning op. Maar dat hield al snel op, omdat er onvoldoende stroom voorradig was. En dit was al de derde poging.’ Dat is dus een duidelijk antwoord op mijn eerste vraag. Uitbouw van het vaste oude grid in India? Dat gaat niet gebeuren.
Rural Spark lichten! Hoe trots kan een mens zijn.
Walm van hout en benzine
Verder rijdend, komen we het dorp binnen. Wat prachtig, te zien hoe iemand in een kleine gemeenschap een trotse ‘Rural Spark Local Energy Supplier’ is. Maar het echte Rural Spark besef komt, als de avond valt. Oef, wat wordt het daar pikke-donker. Dat zijn wij in Nederland helemaal niet gewend. Her en der zie je nog een kerosinelamp, ergens anders een houtvuurtje. Omdat het al wat kouder is (18 graden, dat vindt men koud!) zitten mensen vaak binnen. Ondanks de walm van hout en benzine. Maar op een stuk of tien plaatsen zie je gewone lichten. Nou ja, voor ons gewoon. Daar heel bijzonder. Rural Spark lichten! Hoe trots kan een mens zijn. Over de impact die Rural Spark heeft, daar zal ik geen moment meer over twijfelen. Dat ik op de terugreis naar Delhi geen bedje had, en een nacht lang schuddend op een stoel moesten doorbrengen, dat neem je dan met groot plezier voor lief.
