De afgelopen dagen was Buenos Aires Buenos Aires niet. De normaal altijd gehaaste en een tikkeltje chagerijnige porteños (inwoners van de hoofdstad) leken wat meer van het leven te genieten: op veel gezichten zag je een glimlach, en iedereen leek net wat langzamer te lopen.
Je kon nog geen tien minuten door de stad wandelen zonder de muziekhit "Brasil decime que se siente" te horen, de WK-hymne van de Argentijnen. Argentinië zou die beker wel even op gaan halen. Als de Nederlanders te kloppen zijn, dan moet dat ook wel lukken met de Duitsers, leek de heersende opinie.
"We zien elkaar bij de Obelisk"
Op vrijdag wensten mensen elkaar dan ook geen geen fijn weekend, zoals gebruikelijk. Nee, de meest gebruikte zin was “We zien elkaar bij de Obelisk.” De Obelisk is de plek waar men in Buenos Aires samenkomt om feest te vieren. Florencia, een vriendin van me, beloofde me zelfs het volgende: “Als ik je zondag bij de Obelisk zie, dan krijg je het voetbalshirt van Argentinië cadeau."
Het mocht niet zo zijn. De goal van Götze schoot de WK-droom van de Argentijnen aan diggelen. In het Parque Centenario – waar ik voor RTL opnames maakte – barstten honderden mensen in tranen uit. Maar iedereen die ik na de wedstrijd sprak, was wel ontzettend trots op het team.
Tijdens het WK was niet alleen bij de Argentijnse elf, maar ook in de Argentijnse samenleving een nieuw soort van eenheid ontstaan. Een 'wij-gevoel'. Het idee dat ondanks politieke, economische en culturele verschillen toch samen resultaten bereikt kunnen worden. Na de wedstrijd gingen tienduizenden naar de Obelisk om de tweede plaats te vieren. Het leek een beetje op groepstherapie.
Helaas duurde het wij-gevoel niet lang. Het feestje bij de Obelisk werd ruw verstoord door relschoppers die de confrontatie met de politie zochten. Mensen werden beroofd, er werd brand gesticht en in in de directe omgeving werden vernielingen aangericht. De politie leek niet bij machte om adequaat in te grijpen.
De rellen waren live op tv te volgen, waardoor het verdriet van de Argentijnen omsloeg in woede en schaamte. Mijn collega Gustavo zij het gisterennacht als volgt "Dit laat precies zien waarom we het WK niet hebben gewonnen. We verdienen het niet als volk."
Maandagochtend is weinig meer te merken van de feestvreugde. Terwijl in het centrum van Buenos Aires letterlijk de scherven worden opgeraapt van een nacht vol incidenten, worden de Argentijnen ook geconfronteerd met de problemen die even leken verdwenen dankzij het WK.
Corruptie en faillissement
Zo loopt er een rechtzaak tegen de vice-president vanwege een corruptieschandaal. Het is de eerste keer in de Argentijnse geschiedenis dat een vice-president in functie wordt vervolgd. Er zijn geruchten dat presidente Cristina Kirchner haar kabinet gaat vernieuwen. Ze wil graag het einde van haar ambtstermijn halen.
Ook zijn er grote financiële problemen. Als Argentinië geen deal sluit met enkele hedgefondsen die Argentijnse schuldpapieren in handen hebben, kan het land opnieuw failliet gaan tegen het einde van deze maand.
Het is te hopen dat de Argentijnen juist nu steun bij elkaar kunnen vinden om samen te bouwen aan een beter Argentinië. Maar het wij-gevoel lijkt een dag na de WK-finale verder weg dan ooit.
