Writersblocks zijn vreselijke dingen, niet omdat je niet schrijft, maar vooral omdat je dingen schrijft die je totaal niet gepland had om te schrijven!
Mijn vorige (en eerste) blog was er zo eentje, uit nood schreef ik een verhaaltje over voedselzekerheid, revolutie en dat we in de toekomst allemaal paddenstoelen, algen en insecten zouden eten. Standaard kost voor een Wageningse student en toevallig een leuke manier om ons eigen bedrijf te introduceren.
Leuk, dacht ik, klus geklaard, maar er diende zich een ietwat groter probleem aan. De redactie van oneworld was zo gecharmeerd van mijn verhaal dat ze binnen een paar dagen aan de lijn hingen. Of ze me mochten interviewen voor een stukje in hun blad? Nou ja dat leek me geen probleem, foto erbij, ik was wel gevleid om het zacht uit te drukken.
Maar toen kwam het gedonder… algen, insecten en dergelijke ingrediënten had ik genoemd als de ingrediënten van de toekomst. Of ik niet op de foto wou terwijl ik een insect aan het eten was? (die ik dan zelf zou moeten bereiden). Dude ik weet niks van koken, en het idee van insecten schrikt mij ontzettend af, ik ben bang voor die dingen! Van paddenstoelen, weet ik wel wat, maar dat verhaal wordt nog even uitgesteld.
“Insecten eten, shit ja, ehm, nou ja, ik eh, weet eigenlijk niet wat voor gerechten er zijn, waar je ze koopt, en en”. … Dus daar zat ik vandaag met het groot insectenkookboek op mijn schoot.
Be the change you want to see in the World, dat ging er door mijn hoofd, en dus sta ik volgende maand op de foto zelfgebakken insecten te eten. Maar mijn handen jeuken, want er liggen kansen, kansen voor revolutionairs, voor duurzaamheids-freaks, voor marketeers, maar zeker ook voor investeerders. Er stonden welgeteld 5 gerechten in het groot insectenkookboek en er is keuze uit welteverstaan 2 soorten insecten: maden (van die dingen die je bij het vissen gebruikt) en sprinkhanen (die van de Bijbelverhalen).
Mensen dit moet en kan beter, we moeten meer gerechten, meer insecten, en veel goedkopere insecten op de markt hebben, en ze moeten gewoon bij de Appie liggen (ik ga niet naar de viswinkel om daar de ingrediënten voor mijn avondeten te halen). En laten we bidden dat die dingen een beetje smaken!
Hopelijk leidt mijn gerecht tot iets moois (en ben ik dinsdag niet massaal op het toilet te vinden).
p.s. Ik had net de fotograaf aan de telefoon, ze wou me toch op de foto met champignons! Pff, alle commotie was voor niks… althans, dat boek ligt er nu toch…
