Achtergrond

Populairder dan voetbal

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

In de maanden voordat ik naar West-Afrika vertrok, in de zomer van 2010, werd ik in Amsterdam regelmatig aangestaard door een nogal vreemde verschijning. De stad hing vol posters van de jaarlijkse World Press Photo-tentoonstelling, en vanaf die posters blikte een reusachtige Afrikaan vorsend op mij neer. Hij was behangen met amuletten en zijn hoofd en bovenlijf dropen van een melkachtige vloeistof. Telkens als zijn blik de mijne kruiste vroeg ik me af wie die rare kwibus toch was.

Ik kwam erachter zodra ik neerstreek in Senegal: de mysterieuze posterboy was een Senegalese worstelaar. In Senegal is worstelen – hier ‘lutte Sénégalaise’ geheten – populairder dan voetbal en in een stad als Dakar kun je er onmogelijk omheen.

Overal zie je jongens en jongemannen trainen. Voor hen is worstelen wat voetbal is in Zuid-Amerikaanse sloppenwijken: een manier om te ontsnappen aan uitzichtloze armoede. Bekende worstelaars zijn immers grote sterren. Hun afbeeldingen zijn overal. Op muren, auto’s, krantenvoorpagina’s en televisieschermen. En steeds vaker ook op reclamebillboards. Want worstelen is big business. En dus sponsoren bedrijven als telecomgigant Orange maar wat graag wedstrijden.

Bij belangrijke gevechten staat de hele stad op zijn kop. Zoals enkele dagen geleden, toen regerend kampioen Yekini na jaren van ongeslagen heerschappij werd onttroond door Balla Gaye 2, alias de Leeuw van Guediawaye. Guediawaye is een van de eindeloze buitenwijken van Dakar waar worstelen zijn grootste populariteit geniet. 

Zelf ben ik nog nooit naar live gevecht geweest – ik krijg het nogal benauwd van de hordes uitzinnige fans. Maar op tv heb ik menig potje professioneel duw- en trekwerk gezien. En elke keer weer is het een fascinerend schouwspel.

De voorbereidingen van het gevecht zijn één groot magisch ritueel. Speciale drumbands produceren opzwepende ritmes waarop de worstelaars en hun aanhang bezwerend dansen. Om de zwaargewichten heen zwermen marabouts, traditionele genezers die bovennatuurlijk krachten worden toegedicht. Die gieten fles na fles vol onbestemde goedjes – denk aan de melkachtige vloeistof op de Amsterdamse poster – uit over hun worstelaars. Dat moet onkwetsbaar maken in het gevecht, evenals de amuletten waarmee de worstelaars vanaf hun enkels tot hun nek zijn behangen.

Ook tijdens de gevechten gaat de magie door, al moet je weten waar te kijken om dat te zien. In een webdocumentaire van een Amerikaanse collega zag ik eens prachtig in slow motion hoe een worstelaar zand oppakt, met handgebaren bezweert en met opengesperde ogen richting zijn tegenstander blaast. Niet om te verblinden, maar als betovering.

Het leuke aan worstelen is dat het een traditionele, voor Senegal unieke sport is. De enorme populariteit ervan illustreert de vitaliteit van de Senegalese cultuur. Datzelfde geldt overigens voor muziek: Senegalezen luisteren het liefst naar muziek in hun moerstaal. Zoals ‘mbalach’, een muziekstijl die werd uitgevonden door sterzanger Youssou N’Dour, sinds kort minister van Cultuur en een verklaard fan van Senegalees worstelen.

 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons