Achtergrond

Het geluid van vallend water

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Het is warm vanavond, on-Nederlands, tropisch warm. Ik heb schalen vol olijven, vijgen en amandelen verzameld. Mijn bezoeker ploft naast mij op de bank, hij is gekomen om iets vrolijks te vieren. Als de broodjes met humus op zijn schenk ik koud water bij en vraag naar zijn dag. De radio speelt op de achtergrond. De muziek interesseert me niet genoeg om af te leiden en de nieuwsberichten gaan aan ons voorbij.
Tot we horen: een vliegtuig verongelukt. Het is niet zomaar uit de lucht komen vallen, volgens de nieuwslezer is het neergehaald. Neergehaald, dat woord, het klinkt als vallend water.

Tijdens het kamperen word ik niet wakker van regendruppels op het tentdoek, van een snurkende bedgenoot of van ritsen die dichtbij openen en dichtgaan. Maar als er in mijn tent een fles water omvalt, net die ene zonder dop, en het water klokt over het luchtbed, ben ik direct wakker. Ik schiet overeind, grijp met verbluffende precisie naar de goede plek en voorkom een verdere overstroming en een natte slaapzak. Aan een geluid of woord, gefluisterd of geschreeuwd, kun je haarfijn horen dat er iets niet in orde is. Terwijl je dacht dat je sliep.
 
Het woord 'neergehaald' schudt ons gelijk wakker. Er is echt iets vreemds aan de hand, iets dat niet klopt. Juist nu besef ik hoe slecht ik de laatste tijd heb opgelet, of eigenlijk alle tijd al.
Er gebeuren elke dag dingen die niet kloppen. Er is van alles mis, ver van mijn droge bed, dus heb ik het mij niet persoonlijk aangetrokken. Tot er ineens echt iets gebeurt dat ik niet kan bevatten.

Er razen beschuldigingen door de lucht, we brullen om wraak. Het NOS-nieuws staat op repeat. Sneller dan ik kan lezen rollen vloeken aan mijn ogen voorbij. Tegen het advies van mijn yoga-meester in, kan ik machteloosheid moeilijk accepteren.
Ik wil zelf die kant op. Ik grijp een willekeurige omstander bij zijn lurven, vraag hem dwingend het onderste uit de kan. De waarheid willen ik, gauw graag. En ik zal zeggen dat deze dwaasheid onmiddellijk moet stoppen. En omdat ik gelijk heb, omdat het moet stoppen, omdat we geen lichamen in koeltreinen willen, omdat ik de slachtoffers wil troosten en omdat we allemaal hetzelfde zijn, mensen, en liefdevol diep van binnen, zal het werken. Een kinderlijke fantasie. Ik weet dat ik de waarheid niet ken en geen oplossing in drie stappen heb. En ik vrees dat ook onze minister-president, ondanks zijn stoere woorden, niet onder de onderste steen zal kunnen kijken.
 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons