Anke Tijtsma wisselt met haar vriendin Monique Brouwer regelmatig ideeën uit over hun verantwoorde manier van in het leven staan. Uitwisselen kan heel inspirerend zijn. Ze deden allebei mee met de VeganChallenge en praktiseren een leefstijl die ecofabulous mag worden genoemd. Doe jij ook mee?
Monique Brouwer (hierna M): Hoe keek jij eigenlijk tegen veganisten aan voordat jij aan de uitdaging van de VeganChallenge begon?
Anke Tjitsma (hierna A): Ik bewonder veganisten. Ze kiezen heel bewust wat ze wel en niet eten en voorkomen daarmee bijvoorbeeld dierenleed. Dat is nobel. Ik had stiekem gehoopt dat ik me extra gezond zou gaan voelen door volledig plantaardig te gaan eten. Dat zou me over de streep kunnen trekken om fulltime veganist te worden. Maar dat supergezonde gevoel bleef uit. Herken je dat?
M: Grappig genoeg kreeg ik toen ik me verdiepte in de VeganChallenge juist een beetje zo'n geitewollensokken-gevoel bij veganisme. Stom, want ik weet echt wel dat veganisme daar niets mee te maken heeft! Ik eet zelf al jaren geen vlees en kies minstens de helft van de week voor veganistisch. En ik ben helemaal niet zo alternatief – tenminste, dat vind ik zelf, haha!
A: Wat is voor jou de belangrijkste reden om wel of niet veganistisch te gaan of blijven eten?
M: Ik zag de uitdaging als een manier om mijn vegan kookrepertoire uit te breiden en dat is zeker gelukt. Wat ik vooral heel erg leuk vond was dat ik, al zoekend naar meer vegan inspiratie, de Groene Meisjes weer op het spoor kwam. Zij zijn niet belerend, maar doen vol overtuiging hun ding en zijn wat mij betreft de belichaming van 'ecofabulous' leven!
A: Ha, mooi. Dat is zoiets als leven met respect voor alles? Dus bewust kiezen voor zowel de natuur als voor het eigen lichaam en de geest.
Maar het helpt ongeveer net zo veel als ik vooral lokale (onbespoten) groente en fruit blijf kopen. Ook draag ik (vouw)fietsend en treinreizend bij aan het voorkomen van onnodige CO2-uitstoot. Is die footprint iets wat jou ook bezighoudt? Koop jij bijvoorbeeld boontjes uit Kenia?
M: Nee, ik koop beslist geen boontjes uit Kenia. Ik koop zoveel mogelijk uit Nederland en van het seizoen. Ik ben lid van Voedselkollektief Amersfoort en probeer mijn groente en fruit zoveel mogelijk daar af te nemen. Zo weet ik zeker dat ik biologisch en lokaal eet. Ik moet daar trouwens wel vrij veel moeite voor doen; ik heb geen auto en moet om mijn bestelling op te halen naar de andere kant van de stad!
A: Ik heb de luxe dat er twee fantastische biologische winkels vlakbij mijn huis zijn. Daar is het heel gewoon om naast gezondheidsoverwegingen ook milieubelasting en dergelijke mee te laten wegen. Ik kan er vanuit gaan dat alles verantwoord geproduceerd en onbespoten is en weet hoe het product vervoerd is. Ideaal vind ik dat, want in een gewone supermarkt is verantwoord kiezen gewoonweg lastig. De aanbiedingen van kiloknallers vol dierenleed, snoepgoed vol gelatine en bespoten perziken en kersen vliegen je letterlijk om de oren. Hoe maak jij keuzes hierin?
M: Ik doe een deel van mijn boodschappen wel bij een gewone supermarkt en wat daarbij helpt is wat ik 'winkelen langs de randen' noem: ik kies vooral de buitenste gangpaden, omdat daar minder bewerkte producten liggen. Om trouwens nog even terug te komen op de VeganChallenge: ik merkte wel dat sommige mensen in mijn omgeving veganisme echt een soort van overdreven vegetarisme vinden. Zelf sta ik 100% achter mijn ecofabulous lifestyle, maar ondanks dat 'eco' momenteel hot is, is toch niet iedereen klaar voor de medemens die bijvoorbeeld zijn eigen wasmiddel maakt en zijn tanden poetst met zuiveringszout!
A: Dat is zeker waar. Het werkt overigens voor mij juist wel aanstekelijk om te horen dat andere mensen voor dit soort dingen kiezen. Ik vertel er zelf steeds gemakkelijker over. En dat blijkt dan ook weer mensen te stimuleren. Zo wordt 'ecofabulous' vast snel gemeengoed!
—-
Net als Anke wil Monique duurzaam in het leven te staan. Ze schrijft over haar manieren om 'lichter' te leven op haar weblog 'in essentie'.
